جریان مداوم زندگی از پدیده‌های اطراف، شخصیت‌های ثابتی می‌آفریند. هویت یک دوست در پرتوی رابطۀ روزمره با او تعریف می‌شود. « او» محصول رابطه‌ای ثابت میان ماست. اگر این رابطه دگرگون شود، «او»یی که در ذهن ماست نیز «دیگر» خواهد شد. نه فقط انسان‌ها، که مکان‌ها را نیز از پنجرۀ ارتباط روزمره با آنها می‌شناسیم.

درخت، شیئی است که جلوی خانه یا کنار خیابان است و هر روز که از خانه به محل کار می‌رویم، شاهد عبور شتابان ماست. اما درخت در سفر، موجودی است که رنگ زیبایی دارد، پناهی است که سایۀ خنکی به ما می‌دهد، خانۀ پرندگانی است که آنها را نمی‌دیدیم و صدایشان را نمی‌شنیدیم، آن درخت در سفر نماد وطن، خاطره و تاریخ ماست.

هر معنای جدید برای پدیدۀ قدیم، که روزمرۀ آن را تجربه کرده‌ایم، با شکسته‌شدن رابطۀ عادی ما با آن به دست می‌آید. با این نگاه به سفر بود که به همت دانشجویان و علاقمندان منظر «انجمن سفرهای پژوهشی منظر» شکل گرفت. اکنون نزدیک یک دهه است که سفر چارچوبی برای شکستن ساختارها و عادت‌های تکراری ذهن همسفران منظر شده است.
برگزاری ده‌ها سفر به گوشه و کنار ایران و پنج سفر یک ماهه به خارج از کشور محصول تلاش نزدیک به دویست نفر از علاقه‌مندان منظر در سطوح کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتراست.
آنچه همسفران منظر در این سفرها به دست آورده‌اند، بینشی پربار و توانمند نسبت به محیط و تاریخ است؛ بینشی که در دانشگاه‌های علم‌زده، که فقط دانش می‌آموزند، کمتر یافت می‌شود.
به جرأت می‌توان گفت جسارت و پختگی نوظهوری که در همسفران منظر در قیاس با همسالان خود دیده می‌شود، معلول تجربه‌های سفر است.
اینک زمان آن رسیده تا آموزش معماری و شهرسازی از انحصار آتلیه‌های بسته خارج و با تجربۀ فضا و مردم توأم شود.
پروندۀ این شماره از مجله منظر چند فروغ کوچک از خیل تجربه‌ها و دستاوردهای سفر را به نمایش گذاشته است.

مآخذ: مجلۀ تخصصی معماری منظر، شماره دوازدهم ، سال ۱۳۸۹.