نشست «پلاسکو در آتش؟ نقد رویکردهای بازسازی پلاسکو» روز سه‌شنبه ۲۵ دی ۱۳۹۷، در گالری نظرگاه برگزار شد. در این نشست نقدهایی به رویکردهای بازسازی پلاسکو، ارگان‌های دخیل، مانند میراث فرهنگی، بنیاد مستضعفان و جامعۀ معماران و مردم شد. حادثۀ آتش‌سوزی پلاسکو یک بحران و یک حادثۀ پیش‌بینی‌نشده در نقطه‌ای با ظرفیت‌های ویژه از شهر بود. این بحران می‌توانست تبدیل به فرصت و پروژه‌ای محرک توسعه برای شهر تهران شود.
در این نشست فرصت بیرون آمده از دل بحرانِ پلاسکو، دارای ۴ بعد ذکر شد:
- بعد اول: خود حادثۀ آتش‌سوزی پلاسکو که به یک حادثۀ تراژیک در سطح ملی بدل شد.
- بعد دوم: معماری آن که یک فرصت استثنایی را در اختیار قرار می‌داد تا به مسئله معماری در شهر پرداخته شود.
- بعد سوم: نماد معماری مدرن در تهران گذشته و تهران امروز ما را با تضاد و رویارویی ۲ نسل و ۲ فرهنگ مواجه می‌سازد.
- بعد چهارم: مرکز تجاری شهر تهران که اقشار مختلف را به سمت خود کشانده است.
پلاسکوی نو بازیگران مختلفی داشت ولی بازیگر اصلی در دیده‌نشدن شأن فضایی پلاسکو، مدیریت شهری بود. شهرداری و شورای شهر به عنوان ارکان مدیریت شهری از ثباتی برخوردار نبودند تا بازیگران نقش دوم یعنی کسبه، جامعۀ معمار، بنیاد، میراث و برگزارکنندگان مسابقه را مدیریت کنند. در نهایت اقدام ضعیف مدیریت شهری در مواجهه با مسئلۀ پلاسکو، منجر به فرصت‌سوزی برای ساخت پلاسکوی نو با ایدۀ مقبولیت اجتماعی و ترجیح منافع عمومی به خصوصی شهر شد.
