اخیراُ کلیات طرح موضعی طراحی شهری محور دماوند تهران در کمیسیون مادۀ پنج، تصویب شده است. علی اشراقی رئیس دبیرخانۀ کمیسیون مادۀ ۵، دربارۀ چارچوب کلی این طرح مصوب به کاربـــــری زمین، حرکت و دسترسی به فضاهای همگانی، فرم کالبدی و منظر شهری اشاره کرده است و اهداف کلان آن را دستیابی به کیفیت کالبدی–فضائی، ایجاد محیط زیست پاک و پایدار، تأمین راحتی و ارتقاء کیفیت کار و سکونت، سهولت و کارآمدی دسترسی و آسایش حرکتی ذکر کرده است.
اما ذکر ساماندهی نما و پیوستگی خط آسمان که در این طرح لحاظ شده است، نشان از عدم درک درست مشاوران و مصوبان طرح نسبت به مفهوم منظر و سیمای شهری دارد. مسلماً موضوع منظر شهری با درجۀ اهمیت بالایی که نزد شهر دارد، نمی‌تواند به صورت تصادفی و غیربرنامه‌ریزی شده، رها شود. با این حال ارائۀ برنامه برای ساماندهی سیمای شهر، به معنای یکسان‌سازی خطوط آسمان و انکار تفاوت در بخش‌های مختلف جداره‌های شهر نیست.
باید پرسید که تصمیم‌گیری برای این موضوع مهم بر مبنای دانش اتفاق می‌افتد یا سلیقه؟ اگر این مبنا، سلیقه است، می‌تواند از جانب مالک و ساکن اعمال شود و اگر دانش مبنای این دست تصمیم‌گیری‌ها است، باید شواهدی دال بر غلبۀ دانش بر سلیقه در متن چنین تصمیماتی مشهود باشد.
آنچه تا کنون از این طرح منتشر شده، کلیات همواره درست بدون معارض مانند ارتقای کیفیت زیست، سهولت دسترسی و آسایش حرارتی و یا اقدامات مبتنی بر بی‌اثر کردن اختیارات فردی تحت عنوان ساماندهی نما و خط آسمان است که نشانه‌های تصمیم‌گیری مبتنی بر دانش در آن‌ها، غایب است و سلیقه بر دانش، برتری یافته است.
