سکوت راهبردی یا هیاهوی رسانه ای کدام یک از این راهکارها، به نفع شهر و کدام برای سرمایه گذاران، سود آور تر است؟
بلند مرتبه سازی و پروژه های با کاربری ترکیبی، دهه هاست به عنوان نمادی از پیشرفت در معماری جهانی مورد توجه و اقبال است که در این سال ها با راهکارهایی همچون بومی سازی، معماری سبز و همگون با طبیعت و توجه به زمینه و متن، آزموده و کامل تر می گردد. در حدود 5 یا 6 سال پیش، ساخت بلند مرتبه ای در یکی از محلات مسکونی گران قیمت تهران، خبرساز شد؛ بلند مرتبه پاسارگاد در 58 طبقه، با ارتفاع ۲۳۰ متر، دارای 24 طبقه با کاربری مختلط تجاری، تفریحی و نیز خدمات و ۳۴ طبقه هتل به وسعت ۱۶۰ هزار متر مربع. دسته ای از خبرها مربوط به اطلاعات فنی افتخار آمیزی بود که گروه سرمایه گذار حوالی این پروژه سعی در نمایش و ارایه آن داشت و دسته دیگر مجموعه دیدگاه های چالشی حول چرایی ساخت چنین بلند مرتبه ای با این کاربری، در یک محله مسکونی و معضلات در پی آن بود.
چالش هایی، همچون سطح اشغال 100درصدی این سازه تا ارتفاع طبقه بالاتر از سطح زمین و نیز زیربنای بیش از 100000 متر مربعی این ساختمان در زمینی به مساحت حدودی 5000 متر، دغدغه های شهری فراوانی را به وجود می آورد. آلودگی های ترافیکی و صوتی ممتد با توجه به حجم کاربران، اشرافیت به خانه های مسکونی اطراف، بحث جلوگیری از دسترسی به نور طبیعی و سایه اندازی ها و همچنین اختلال در تناسبات شهری و ارتفاع زیاد با توجه به عرض کمتر از 10 متری معابر منتهی به این پروژه از این جمله اند. با این حال در طرف مقابل، به نقل از سایت خبری معماری نیوز در سال 1394، مالکیت این مجموعه توانایی سرویس دهی آن را آنچنان تصور می کرد که اگر رؤسای جمهور 50 کشور به صورت همزمان وارد کشور شوند این هتل قابلیت سرویس دهی به تمام آنها را خواهد داشت. در حالی که در جواب به عرض کم معبر خیابان گلپاد در مجاورت خود و اشاره به بحث ترافیک، تنها راهکارهای احداث پارکینگ برای مراجعین و امید به عقب نشینی 4 متری باغ سفارت روسیه در طرح تفصیلی در جهت حل معضل مکان یابی پروژه ارایه می گردد.
در مصاحبه ای دیگر در آن ایام، رییس کمیسیون معماری و شهرسازی شورای شهر وقت نیز مهم‌ترین مشکل ساخت این پروژه را افزایش بار ترافیکی منطقه دانست. تندگویان با اشاره به راهکارهای این مشکل گفت: «از راهکارهایی که برای این مشکل در نظر گرفته‌ایم این است که پروژه باید عقب‌نشینی کند که در حال حاضر هم با کسر ملک چیزی حدود 36 متر معبر ایجاد شده و پروژه عقب‌نشینی کرده است و با توجه به بن بست هایی که وجود دارد باید تدابیر جدی برای معضل ترافیکی این محدوده اندیشید». جالب اینجاست که در ادبیات سیاست گذار اندیشیدن راهکار خود به معنی راهکار است.
در میانه این هیاهوی خبری روند ساخت پروژه بسیار کند و در خبرهایی متوقف گردید. با این توقف این تب و تاب رسانه ای کمرنگ و سپس خاموش شد. بی آنکه بر معضلات یاد شده چاره ای اندیشیده شود و گزارشی داده شود. اکنون با گذشت چندین سال، اگرچه تمام آن سوالات پا برجاست و اوضاع شهر و به خصوص همان منطقه در هجوم دیگر بلند مرتبه ها وخیم تر گشته است، شاهد از سرگیری روند ساخت پروژه هتل پاسارگاد با سرعتی محسوس هستیم. با این تفاوت که این بار نه گروهی دست به نقد برداشته و هیاهو می کند و نه گروهی در مورد آنچه ساخته خواهد شد، نمایشگری می کند. فقط و فقط سازه ای بتنی با فرمی متفاوت از میان ساختمان های اطراف در حال عرض اندام است. سازه ای که از میان گودی با 70 متر عمق برخاسته و هنوز در نیمه راه است، اما خبر از ساختمانی با بیش از 50 طبقه از سطح زمین؛ در همان کوچه های کم عرض و امکانات محدود را دارد.
