مفهوم اجتماع در ساختار فضایی تهران، به رده و طبقه تبدیل شده که خود مولد شکل جدیدی از حیات شهری، تعامل اجتماعی و تقسیم‌بندی فضای شهری بر اساس توانمندی‌ مالی است.

فضای عمومی ایوان انتظار تنها ویترین نمایش ایدئولوژی حاکمیت بوده و محقق شدن ادعاهای مدیریت شهری، در گروی قابلیت ‌دسترسی و بروز رویدادها توسط آحاد جامعه است.

اهداف طراحان برای کنترل شخصیت یک فضای عمومی ممکن است با استفاده متفاوت از مکان برآورده شود، آنهم به شیوه‌ ای که آنها پیش‌ بینی یا تصویب نکرده ‌اند.

دیالکتیک همزمان فضا و انسان، موجب مالکیت و تعهد یک فضای کالبدی توسط گروههای اجتماعی می ‌شود و ضروری است معیارهای آن در پژوهش های فضای عمومی مورد توجه قرار گیرد.

بهره‌ برداری اقتصادی از پیاده ‌راه توسط شهرداری می‌تواند زمینه‌ ساز افزایش ثروت عمومی باشد اما نباید کیفیت زندگی پیاده را تحت تاثیر قرار دهد.

فضای دانشگاه تهران در دسترسی همگان نیست اما محل وقوع وقایع تهران در قرن اخیر بوده است. این پارادوکس ناشی از شیوه‌ مدیریت فضای دانشگاه با ماهیت عمومی آن است.

دسترسی به مال‌ها بر خلاف بازار انحصاری شده و دیگر جزئی از فضای گذر افراد نیستند و استفاده از امکانات ارائه شده منحصر به گروه خاصی از جامعه است.