
از همگسیختگی پیکرهبندی فضایی در شهرسازی معاصر ایران
برنامه توسعه شهری در ایران به ارتباط اجزای شهر و همگنسازی پیکرهبندی فضایی محلات بیتوجه است و توسعه شهر موجب قطع ارتباط محله با سایر

برنامه توسعه شهری در ایران به ارتباط اجزای شهر و همگنسازی پیکرهبندی فضایی محلات بیتوجه است و توسعه شهر موجب قطع ارتباط محله با سایر

یکی از دل مشغولیهای رضاشاه خرابکردن گذشته و تغییر شکل ظاهری شهر بود و در این راه کریمآقا بوذرجمهری به عنان شهردار بیشترین کمک را

زیباییشناسی رایج در برابر اقتضائات کارکردی قرار میگیرد و سبب شده تا ما آنرا آسیب بنامیم و جامعۀ نخبگان تلاش میکنند با اقتدارگرایی همه چیز

اقدامات در حوزه شکلگیری «میدان-معبر» در دوره رضاخان، قبل از شکلگیری قانون صورت گرفته، سپس قانون به عنوان سند توسعه و نوسازی به تصویب رسیده

نحوه خیابانکشی و ساختار پیکرهبندی آن تأثیر مستقیم، در نحوه حرکت و شناخت افراد از شهر دارد. بنابراین خیابان الگویی برای نحوه رفتار و زندگانی

رویکرد کالبدی کمیته نما منجر به نگاه سلیقه ای بر اساس نظر شهروندان و خبرگان خواهد شد اما رویکرد هویتی می تواند کالبدی متناسب با

خیابان Lijnbaan اولین خیابان پیاده در اروپا از ایده موفق تا زوال و آسیبهای اجتماعی را پشت سر گذاشت و توانست با شناسایی عوامل رونق

آنچه باعث افزایش نارضایتی و اعتراضات مردم از پروژهها و طرحهای شهری میشود، در وهلۀ اول نبود یک تعریف دقیق از مفهوم «مردم» است.

رویکرد به نما و سیمای شهری در تهران مانند رویکرد مدرنیستی دوران پهلوی اول، بنا محور است و دخالت در حد خیابانهای معین رضاخانی به

در طی دهههای اخیر؛ بنادر مسیر توسعه خود را از شهر همجوار جدا کرده و مدیریت شهری نیز در برنامهریزی شهری نقش و کارکرد بندر

مبنای طرح جامع اول تهران، تمرکززدایی از مرکز شهر و آزادسازی آن از تراکم و ترافیک بود. طبق طرح، تهران به صورت خطی و با

ارائه حمل و نقل رایگان و بازگردانی حق زیست پیاده محور به عنوان حق و حالتی طبیعی از زندگی شهرنشینی در حال تبدیل به گفتمانی