اصلاح ساختار شهرداری و کاهش معاونت‌ها از ۹ به ۶، بناست تضمین‌کنندۀ امنیت شغلی شصت‌وچندهزار نیروی شهرداری تهران باشد. حسین رسولی، عضو شورای شهر اعتراف کرده که مازاد نیرو در شهرداری، مبرهن است اما شهرداری قصد تعدیل نیرو ندارد.
هزینه‌های جاری حقوق و مزایا، بزرگترین عدد بودجۀ سالانۀ شهرداری تهران است. مدیریت فعلی شهر، به این مشکل اقرار دارد، اما با این توجیه که نمی‌توان با معیشت مردم انقلابی برخورد کرد، آن را نادیده می‌گیرد.
شورا هم نظارتی بر مصرف بودجه ندارد و فقط نسبت به حقوق‌های نجومی و شفافیت معاملات بزرگ حساسیت دارد. اما هزینه‌های رده میانی به دلیل جمعیت بیشتر، قطعاً از عدد حقوق‌های نجومی بزرگتر است.
ناکارآمدی نیروهای انسانی محصول ناکارآمدی ساختار و طبیعت کُند اشتغال در شهرداری است. شهرداری علی‌رغم بدنۀ بزرگ کارمندان، هنوز مشغول برون‌سپاری فعالیت‌ها است و از راه درآمدهای ناپایدار یا غیرموجه، هزینه‌های شهر را تأمین می‌کند، هزینه‌هایی که بخشی از آن صرف تأمین حقوق پرسنل مازاد شهرداری می‌شود.
تبعات سیاسی جراحی ساختار ناکارآمد و متورم نیروی انسانی شهرداری تهران، مانع پرداختن به این موضوع است. تا زمانی که موضع بیماری جدی گرفته نشود، اقدام به درمان محال است.
