موافقان طرح توسعۀ دانشگاه تهران، پیش از مصوبۀ اردیبهشت ۹۸ شورای عالی هم در بزنگاه‌های خطرناک، این طرح را زنده نگه داشته‌اند.
تکنیک این گروه، وقت‌کشی تا فرارسیدن زمان مناسب برای تصویب طرح است:
چند ماه بعد از مصوبۀ شورای عالی مبنی بر لغو فریز، نامه‌نگاری و طرح شکایت به مقام‌های عالی را آغاز کردند (با به تأخیر انداختن طرح شکایات خود، کل فرایند بازنگری را نیز معوق کردند).
طرح اصلاح نشده را به کمیسیون ماده ۵ ارائه کردند (طرح رد و ارائۀ طرح تغییریافته به پس از تبیین نوع اصلاحات توسط کمیسیون ماده ۵، موکول شد)
۱۸ دی جلسۀ کمیسیون مادۀ ۵ مجدداً با حضور رئیس دانشگاه تهران برگزار شد و قرار شد دانشگاه، طرح را به کمیتۀ فنی ارائه کند (یعنی پس از گذشت ۸ ماه از تاریخ مصوبۀ شورا، دانشگاه تهران هیچ اقدامی برای تبعیت از نظر شورا نداشته است).
در آخرین تلاش برای وقت‌کشی، نامۀ معاون حقوقی رئیس جمهور به آقای روحانی، علی رغم اینکه برد اجرایی ندارد و حکم لازم‌الاجرا تلقی نمی‌شود، وقفۀ دیگری در روند ارائۀ طرح اصلاح‌شده ایجاد کرده است.
این گروه خاکستری، با لابی‌گری و خرید وقت به طرق مختلف، این فرایند را تا جایی ادامه می‌دهند که امکان نشاندن طرح توسعه بر روی زمین‌های اطراف دانشگاه تهران فراهم شود یا حتی به مصوبه و دستوری قانونی برسند که برگ برندۀ رد مطالبه‌های ساکنان و شهروندان باشد.
