شاید برای آنانی که پا به رکاب نیستند، اگر نگوییم هیچ وقت ولی کمتر توجه و فکر کردن به مسائل رکاب زدن رخ نموده؛ یا آن را آنقدر ساده و بدیهی می پندارند که لزومی به پرداختن به آن حس نمی کنند و یا اینکه لذت سوار شدنش را تنها در دوران کودکی تجربه کرده و حالا در گوشه دو انبار خاک می خورد؛ یکی خانه و دیگری ذهن!
درست است که از مهمترین معضلات دوچرخه سواری در شهرهای شلوغ آلودگی هوا و ترافیک زیاد است، اما واقعا مشکل اصلی همین افرادند!
شاه کلید گشایش رکاب زدن در شهرها، گشودگی ذهن و ضمیر کسانی است که تصوری از لذت ورزش و زندگی ندارند، کسانی که نگاهشان وزنه وار به پایت بند می شود و تو را در مرداب شک و ترس فرو می برد. این حس خفگی همه لذت و زیبایی رکاب زدن را محو می کند. گرچه این احساس عدم امنیت در شهرهای بزرگ برای دوچرخه سواران، زن و مرد نمی شناسد اما با حس دلواپسی های دختری که دم دم های غروب می خواهد در کوچه های محله اش با دوچرخه فراغتی را سپری کند، همه کم و بیش آشناییم؛ حسی که با پایین رفتن خورشید بالاتر می آید!
تا به حال فکر کرده اید که در جزیره کیش چه سرمایه اجتماعی تولید و انباشت شده که این نگرانی جایی برای نمود ندارد. خوب است دغدغه مندان و برنامه ریزان دوچرخه سواری برای عموم مردم آن را بشناسند و به آن بپردازند. گرچه در این جزیره از آلودگی هوا و ترافیک خبری نیست ولی کم نیستند شهرها و روستاهایی که این دو ویژگی را دارند. آنچه رکاب زدن در کیش را به لذتی بی انتها بدل می کند صد البته مردم و جامعه محلی آن است.
این جزیره توریستی توانسته فرهنگ رواداری را در خود به خوبی پرورش دهد. پذیرش میهمان و گردشگر با هر سلیقه ای و معاشرت زیاد با آنان و گره خوردن معیشت شان با توریست ها به نظر عامل مهمی در ایجاد این امنیت و ایمنی بالاست.
ویژگی کیش برای رکاب زدن امن
البته که فضا و مبلمان شهری هم به کمک آمده و تقریبا جایی را نمی توان یافت که دوچرخه سوار در آن جا گیر بیفتد. در این شرایط حتی می توان گفت کل جزیره برای تردد ویلچر و معلولین حرکتی هم ظرفیت دارد. همچنین نوع پوشش گیاهی، فضاسازی طبیعی و درخت کاری هم علی رغم زیبایی و جلوه بسیار زیاد، اصلا به گونه ای نیست که فضایی غیرقابل مشاهده و خوفناک به ویژه در شب ایجاد گردد.
بنابراین گرچه کوشش برای ساخت مسیر ویژه برای دوچرخه که در بسیاری از شهرهای دنیا رایج است و به تازگی در قندهار افغانستان [1] هم احداث شده، جاده ای سه کیلومتری با علایم راهنمایی خاص؛ اما شهرهایی که کل شهر برای دوچرخه سوار زن و مرد امن است را می توان در شمار شهرهایی دانست که امنیت در آنها نهادینه شده است. به بیان دیگر تجربه لذت دوچرخه سواری در هر منطقه ای می تواند شاخص مهم توسعه یافتگی شهری و انسانی آن منطقه باشد.
[1] به گزارش خبرگزاری ها در 12 بهمن 1399 این مسیر احداث شده است.
