اسطوره‌شناسی ایرانی کمتر به اسطوره و داستان‌های نامشهور و ناشناخته پرداخته است و مدام داستان‌های شناخته و در دسترس در اوستا یا شاهنامه را به عنوان هستۀ پژوهش به کار گرفته است.