اعضای پانل: مهدی خاکزند، محمد آتشین‌بار و حمیدرضا زلف‌خانی

سوال نشست: رویکرد قوانین ایران برای حفاظت منظر سرزمین در برابر توسعه نواحی صنعتی چیست؟

بیان مساله

نواحی صنعتی نمایشی از تاثیرات صنعت در طبیعت هستند که با استقرار فعالیت ها و انسان ها تاثیرات عظیمی روی زندگی بشری دارند.تولید ابرسازه ها، شکل گیری پسماندها و وابسته شدن توسعه زندگی بشر به مداخلات عظیم موضوعاتی است که نمی توان به سادگی از کنار آنها گذشت. آنچه در دهه های اخیر در قوانین و مقررات مشاهده شده است نشان دهنده انحصار نگاه محیط زیستی به نواحی صنعتی است. نگاهی که تاکید بر حفظ زمین و ارزیابی اثرات زیست محیطی دارد و به هویت، ذهنیت و ماهیت تعاملات بین محیط، انسان و کارکردها توجه ندارد. آنچه به عنوان مساله قابل اشاره است، عدم کفایت این نگاه حفظ منظر سرزمینی است.

نتیجه راهبردی

نگاه محیط زیستی به نواحی صنعتی بایستی به نگاه منظرین تغییر کند. تقویت نگاه منظرین در قوانین و مقررات مرتبط با نواحی صنعتی به معنای توجه به سرزمین به جای زمین است. مداخله و استقرار بزرگ فضایی در سرزمین از سوی نواحی و سازه های عظیم صنعتی در کنار سلامت محیط زیست اهمیت فرهنگی دارد. دگرگونی در سرزمین از طریق نصب ابرسازه ها، تدریجا منظر جدیدی را پایه گذاری می کند که در بلندمدت به دیگر شدن هویت سرزمینی و منظر بومی منتهی می شود. لازم است به موازت حفاظت های فیزیکی و بیولوژیک از محیط زیست، به ابعاد ذهنی و فرهنگی آن که مولد هویت سرزمینی می باشد نیز توجه خاص شود.