اكثر شهرهاى دنيا به دنبال گسترش و بهبود سيستم حمل‌ونقل عمومى هستند. امروزه شبكه‌هاى مجزاى حمل‌ونقل عمومى در پيوند با شبكه‌هاى ايمن و راحت دوچرخه و پياده در بسيارى از نواحى شهرهاى بزرگ و پر جمعيت اروپا و آمريكا در حال گسترش هستند. حال ديگر اعتقاد عمومى بيشتر شهروندان شهرها آن است كه شهرها براى مردم ساخته شده‌اند نه براى اتومبيل‌ها و همۀ استفادهكنندگان، از سواره و پياده حق برابر در استفادۀ ايمن و راحت از شبكه‌هاى شهرى را دارند.
يكى از مهم‌ترين عوامل در گسترش حمل‌ونقل عمومى و مشوقِ بدون چون‌وچراى حمل‌ونقل عمومى به جاى استفاده از اتومبيل شخصى، موضوع دسترسى ايمن و راحت به سيستم حمل‌ونقل عمومى از هر مبدأ و مقصدى است. دسترسى مؤثر به ايستگاه‌هاى ترانزيت نيازمند زيرساخت‌هاى لازم، از جمله به‌صرفه‌بودن، زيبايى، راحتى، پيوستگى، خوانايى، ايمنى و امنيت است و عدم تأمين يكى از اين موارد مى‌تواند كارايى مؤثر و قابليت دوام دسترسى پيادگان را دچار مخاطره سازد. پياده‌ها و دوچرخه‌سوارها ريسك‌پذيرترين اقشار استفاده‌كننده از فضاى عمومى و ترافيك مختلط شهرى هستند و آسیب‌پذیری آنها به واسطۀ فعالیت خود آنها نیست بلکه به دلیل تهدیدی است که از طرف ترافیک به آنها اعمال می‌شود. بنابراین دسترسی ایمن و راحت به سیستم حمل‌ونقل عمومی یکی از اولویت‌های این دسته از افراد است و این عامل اگر توسط طراحی شهری در نظر گرفته نشود، مى‌تواند به راحتی به عنوان عاملی بازدارنده براى استفادهكنندگان از اين سيستم‌ها و باعث كاهش كارايى آنها و مشوقى براى استفادۀ بيشتر از اتومبيل شخصى شود.
آمار تصادفات شهری که بیشتر بر اثر برخورد موتورسوار و پیاده‌رو است، و همچنین تصادفات جاده‌ای در جهان میزان اهمیت رعایت دسترسی ایمن به وسایل نقلیۀ عمومی را به وضوح آشکار می‌کند. اعداد و ارقام مربوط به مرگ‌ومیر تصادفات مذکور به قدری زیاد است که شورای امنیت سازمان ملل، سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۰ را به عنوان دهۀ اقدام عملی برای ایمنی جاده‌ها و کاهش سطح مرگ‌ومیر ترافیک نامیده است. این قطعنامه برای گنجاندن فعالیت‌های هدفمند در کاهش خطر برای پیاده و دوچرخه‌سوار در برنامه‌های عملیاتی شهرها در دهۀ مذکور تأکید دارد.
با ایجاد محدودیت‌هایی نظیر افزایش هزینه و مالیات سوخت و بیمه، ممنوعیت ورود به برخی محدوده‌ها، اعمال ممنوعیت تردد در برخی اوقات روز یا هفته و مواردی از این دست، می‌توان میزان استفاده از وسایل نقلیۀ عمومی را افزایش داد، چنانکه برخی موارد در شهر تهران نیز اعمال شده و تسهیل در استفاده از دوچرخه و صورت‌های جدید تبلیغات نیز به این روند کمک می‌کند. اما در ماه‌های انتهایی دهۀ مذکور و با در نظر داشتن مدت زمان ده‌ساله باید دید که این روند به چه میزان کرده و چه اقداماتی جهت پیش‌برد آن صورت گرفته است.
مقالۀ مرجع: مجلۀ منظر
