با وجود نقدهای بسیاری که به پروژه «بازپیرایی خیابان انقلاب» وارد است، حالا این پروژه به عنوان یکی از بیست نامزد جایزه معماری آقاخان مطرح شده است. در کلیپ کوتاهی که به نظر می رسد سعی دارد مجموعه اقدامات و طرح پروژه را توضیح دهد، دست اندرکاران تیم طراحی که در دو مجموعه سازمان زیباسازی شهرداری تهران و یک شرکت طراحی معماری فعالیت می کنند، ادعاهای متعددی را در خصوص این پروژه مطرح می کنند؛ از آغاز نوسازی بنیادین تهران با مداخلات خیابان انقلاب گرفته تا ایجاد امکان گفتگو میان مردم و بازگشت به اصالت شهر تهران و … . مجموعه مداخلاتی که با عنوان «بازپیرایی نمای خیابان انقلاب» اجرایی شد و مدعی احیای خیابان انقلاب است به یکسان سازی نمای تمام ساختمان ها، مغازه ها، کافه ها و هر تابلویی که به سلیقه مردم نصب شده بود، ختم شد.
درحالی در ویدیوی منتشر شده از مشارکت مردم در پروژه خیابان انقلاب صحبت می شود که یکی از سرپرستان تیم طراحی از جایگاه نخبه ای که صلاح مردم را بهتر از خودشان می داند، اعتراف می کند که مردم از ابتدای طرح با آن مخالف بودند و در مقابل اجرای آن مقاومت می کردند؛ به نظر می رسد در نهایت با ادعای غیرقانونی بودن بسیاری از نماها و زوائد موجود و با استفاده از قدرتی که جایگاه مدیریت شهری (سازمان زیباسازی) به آنها تنفیذ کرده، توانستند کار را پیش ببرند.
باوجود نقدهای چند جانبه ای که به پروژه خیابان انقلاب مطرح است و سوالات بی پاسخ متعددی که به ذهن می رسد، مسئله اصلی این پروژه و اقدامات دیگری از این دست، در شیوه نگرش مدیریت شهری به موضوعات شهر است. تصمیم گیری و اجرایی کردن طرح های شهری که با زندگی مردم درآمیخته است بدون مشارکت مردمی و در تناقض با خواسته ایشان، از نخبه گرایی مدیران شهری نشات می گیرد. مدیرانی که معتقدند مردم قوه تشخیص ندارند و زیبایی آن چیزی است که آنها می گویند، سلیقه مردم و انتخاب آنها را نمی پسندند و چون کثرت برآمده از پیوند زندگی مردم با شهر را درک نمی کنند با اقداماتی همچون یکسان سازی نمای خیابان، آن را سرکوب می کنند.
