واضح است که بالاترین انعطاف پذیری و پایداری و بهترین شرایط زندگی و عملکرد کلی گیاهان را می توان در شرایطی یافت که بیشترین تشابه را به زیست طبیعی خود داشته باشند. با دور کردن گیاهان از محل رویش طبیعی و کاشت در شهرها شرایط زیست سختی را به آنها تحمیل می کنیم. با کاشت گیاهان در گلدانهای شهری و دور کردن ریشه از زمین، انزوای آنان در گلدان های کوچک و قطع رابطه متقابل با سایر موجودات زنده مانند قارچ ها، حشرات و سایر گیاهان و محرومیت از هر گونه همبستگی و همکاری با سایر عناصر زیستی، علاوه بر کم کردن شانس زندگی آنان هزینه های بسیار زیادی برای نگهداری و مراقبت به شهر تحمیل می گردد. استفاده از این گلدان های شهری و ظهور آن روی جداکننده ها و پل ها در خیابان، در شرایطی است که شاهد تغییر شرایط بهداشتی گیاهان گلدانی در صبح و عصر همان روز از یک حالت سالم به یک گیاه در حال نابودی هستیم.

گلدان های شهری در تهران چگونه عمل می کنند؟ — تصویر 1: میزان سبزینگی گیاهان در گلدان شهری

زندگی فوق العاده مصنوعی گیاهان گلدانی، شرایط اقلیمی شهر تهران، دمای هوا و آلودگی محل قرارگیری گیاهان در خیابان های پرتردد همگی از عواملی هستند که باعث مرگ گیاهان در مراحل اولیه کاشت شده و منظر نا مطلوبی را از خود بر جای می گذارند. به طور کلی می توان گفت که گلدان ها و ظروف گیاهی از لحاظ بنیادی باعث مرگ گیاهان می شوند. از دلایل مخلافت با استفاده از گلدان ها در حجم زیاد می توان به موارد زیر اشاره نمود:

استفاده از گیاهان در گلدان های شهری در صورت زنده ماندن گیاه به صورت نقطه ای و متمرکز تاثیر بصری ایجاد می کند.
جدا کردن و محدود کردن زندگی گیاهان آنها را در برابر خطرات احتمالی ناشی از زندگی شهری آسیب پذیرتر و شکننده خواهد کرد.
از دست دادن استراتژی های پایداری و عدم توازن در متابولیسم شهری.
هزینه و زمان بسیار زیاد صرف شده برای افزایش طول عمر گیاهان در نهایت بی نتیجه خواهد ماند.
گیاهان در صورت خشک شدن منظر بدی را در شهر ایجاد می کنند.

نکته حائز اهمیت هدف استفاده از این گلدان ها برای افزایش سبزینگی در خیابان های شهری است که با توجه به موارد فوق الذکر نه تنها سبزینگی را در شهر افزایش نداده بلکه ضمن صرف هزینه های گزاف برای ساخت گلدان ها، سیستم آبیاری و کاشت گیاهان، باعث ایجاد منظر نامطلوب گیاهان خشک شده و گلدان های خالی در شهر می شود.