فضا های رها شده‌ منظر شهری تهران به عنوان پتانسیل ‌های اجتماعی_اکولوژیکی، است و میتواند عاملی در ارتقای تاب آوری منظر شهری باشد.

دره ‌ها در تاریخ تحول و تکامل شهر امکانات بالقوه بسیار برای تجدید حیات داشته و می‌ توانند در هویت‌ بخشی به شهر و تقویت شبکه نمادین آن نقشی ویژه داشته ‌باشند. 

رویکرد اکولوژي منظر را میتوان به عنوان یکی از متأخرترين ديدگاه ‌ها در زمينه مداخلات انسان در مناظر طبيعي برشمرد که تعبیر رایج آن توجه به وجه کالبدی سرزمین است.

توجه به وجوه زیستی اکولوژی امری ضروری است اما دارای جامعیت در بیان صفات پایداری نیست و با تمرکز صرف به وجوه عینی این رابطه بخشی از واقعیت را نادیده می‌گیرد