با جایگزینی آپارتمان تقلیدی به جای خانه سنتی؛ ایوان که خانه را از موهبت آسمان برخوردار و فضای درون و بیرون را مرتبط می‌ساخت، جای خود را به بالکن‌ داد.

در دوره قاجار با عدم حضور مجسمه‌های فیگور انسان، دوره پهلوی با حضور و تأکید بر نصب آنها و در دوره انقلاب اسلامی و جنگ با پذیرش آنها روبه‌رو می‌شویم.

در سال‌های اخیر شاهد نصب و حذف هنرهای شهری به ویژه مجسمه‌های شهری از سطح شهر تهران بوده‌ایم. گویی این روند تبدیل به یک عادت برای فضای شهری شده است.