سازمان فضایی شهر

لبه‌های هویت ساز تاریخی و پربازده مراکز شهر با بنادر به عنوان محل تلاقی شهر-بندر به دلیل فقدان برنامه ریزی در پرتگاه عدم توسعه یافتگی رنج می برند.

رویکردِ تاب آوری شهری باید به تاب آوری محله در برابر کلیه مخاطرات طبیعی و انسانی توجه کرده و با به روز رسانی مفهوم محله نزد شهروندان، بقای محله را تضمین کند.

در مطالعات ساختار فضایی تهران، برتو به نقش مراکز در تحلیل ساختار و کنش میان اجزای آن پرداخته، اما این گزارش بر اساس اصول شهرسازی عملکردگرای مدرن تنظیم شده است.

شناخت و تبیین محله در دوران پیدایش از این جهت اهمیت دارد که پژوهشگران را قادر می ‌سازد که جوهره مفهومی محله را با وضوح بیشتری از الحاقات معنایی تشخیص دهند.

سلسله مراتبی بودن سازمان فضایی در شهرهای صنعتی، عاملی مهم در کیفیت ادراک ساکنین از ساختار شهر به شمار می آید که می تواند در برنامه توسعه به صورت الگو تکرار شود.

احیای محورهای تشرف با رویکرد پیاده محور و محورهای عمود سرویس دهنده به محلات، به عنوان سازمان فضایی بافت اطراف حرم، امید به اصلاح نحوه مداخله را بیشتر کرده است.

برنامه های توسعه شهری جدید در پی ایجاد محلاتی منحصر به فرد با توجه به زمینه برآمده از آن و با احترام به طبیعت که رویکرد چندحسی منظر را در خود مستتر دارد، هستند.

در یک نگاه کلان محلات مسکونی در آبادان منظری است برای شهر صنعتی، در حالی که محلات مسکونی شرکت نفت اهواز دارای منظری صنعتی برای شهر است.

تلقی امروز از مرکز شهر، یکی از مناطق تاریخی تهران است که خیابانها و میادین زیادی را پوشش می ‌دهد. اما این مناطق برای مرکز بودن، بسیار کلان و ناهمگن هستند.

طرح حریم رضوی، کلیتی مشخص، شفاف و احیاگر دارد که با اندیشه درست به دنبال احیای مسیرهای تشرف به حرم رضوی و توجه به مشارکتی فعال است.

تهران در برابر کرونا تاب آورد، اما تاب آوری شهری بدون مداخله و تغییر در هر دو لایه فیزیکال و دیجیتال امکانپذیر نیست و هیچ کدام نیاز به دیگری را مرتفع نمی سازند.