در هفته های پایانی دولت دوازدهم و پیش از تحویل به دولت جدید، اجرای طرح مترو تهران – پردیس که از پارک های ملی حاشیه شرق پایتخت می گذرد و کاملاً با اکوسیستم این مناطق مغایرت دارد، از طرف سازمان حفاظت محیط زیست بلامانع خوانده شد. با توجه به دلایل و قوانین بدیهی که این طرح را معارض محیط زیست قلمداد می کند، چرا رئيس سازمان با این طرح موافقت کرده است؟
مناطق حفاظت شده به طور کلی بخشی از زیست بوم هستند که تمام عناصر آن شامل جانوران، منابع آبی، منابع کانی و حتی شکل زمین و مورفولوژی آن باید به شکل کامل مورد حفاظت قرار بگیرد. در ایران ۲۶ پارک ملی وجود دارد که مشمول مناطق چهارگانه سازمان حفاظت محیط زیست است و پارک های ملی سرخه حصار و خجیر از جمله آن هاست. این دو پارک ملی از قدیمی ترین مناطق حفاظت شده جهان به حساب می آیند و قدمتشان به دوران قاجار می رسد. این مناطق اکوسیستم های طبیعی ارزشمند و نادری را در خود جای داده اند و به ریه های تهران شهره هستند و از عناصر اصلی منظر اکولوژي تهران و ایران به حساب می آیند.
به گزارش سلامت نیوز پروژه مترو تهران-پردیس از محدوده شرق تهران در مجاورت پایانه جدید اتوبوسرانی با طول تقریبی ۲۴ کیلومتر واقع در منطقه حفاظت شده جاجرود و مجاورت پارک ملی سرخه حصار شروع و پس از طی مسیر در داخل منطقه حفاظت شده در قسمت سعید آباد وارد پارک ملی خجیر می‌شود. (تصویر۱) در ابتدا کارشناسان محیط زیست به درستی مخالفت خود را با اجرای این طرح اعلام کرده بودند.
به گفته آن ها منابع طبیعی با اجرای این طرح تعداد قابل توجهی درختچه، بوته و درختان سوزنی برگ موجود با سن بالا و ارزش اکولوژیکی زیاد که امکان جابه جایی آن ها وجود ندارد قطع خواهد شد و با توجه به قانون حفاظت و بهسازي محيط زيست، اجرای پروژه به هر روشی با توجه به تغيير اكوسيستم و تخريبات حاصل از اجرا، ممنوع است و هرگونه تخریب و تجاوز به مناطق حفاظت شده و پارک های ملی جرم به حساب می آید.
علی رغم تمام دلایل حقوقی و تخصصی و مکاتبات رسمی دفاتر ذی ربط در رد اجرای این طرح، در هفته های پایانی بر سر کار بودن دولت وقت، رئیس سازمان محیط زیست با ارجاع به تصمیمات کمیته های ارزیابی با اجرای این پروژه موافقت نمود. قابل توجه هست مجوزها از طرف دفاتر تخصصی سازمان با برگزاری جلسات کمیته ارزیابی زیست محیطی صادر شده که به طور مشخص تنی چند از اعضای این دفاتر قبلاً و به صراحت مخالفت خود را اعلام نموده بودند.
چرخش ۱۸۰ درجه ای چنین مصوبات کلانی آن هم در روز های پایانی کار دولت این نگرانی را ایجاد می کند که ایشان بنابر مصالح شخصی و نه ملی، تصمیماتی که مغایر با قانون و محیط زیست است را اتخاذ می کنند، چرا که پس از آن پاسخگوی تبعات آن نخواهند بود.
