محمدرضا بذرگر در اولین نشست از سلسله‌نشست‌های هم‌اندیشی زندگی پیاده در شیراز در نسبت منظر طبیعی و زندگی پیاده، دربارۀ دست‌اندازی به منظر طبیعی و تغییر آن‌ها گفت: «مدیران شهری از ترس اینکه، این زمین‌ها مورد دستبرد مالکان خصوصی قرار بگیرد و تبدیل به ساختمان شود، در آن‌ها، پارک و جنگل می‌سازند تا محفوظ بمانند. در واقع این مشکلی است که مالکیت خصوصی ایجاد کرده‌است».
در این باره نظرآنلاین از این عضو هیأت علمی دانشگاه شیراز پرسیده است:
نظرآنلاین: چه برنامه‌هایی را برای برخورد با منظر طبیعی در شهرها پیشنهاد می‌کند که کمترین تغییرات ماهیتی را در برداشته باشد؟
محمدرضا بذرگر: داشتن راه حل برای مناظر طبیعی شهر، پیش از آنکه این اراضی درون محدودۀ شهری قرار گیرند می‌تواند در برنامه‌ریزی‌ها تأثیر داشته باشد. در بحث مدیریت شهری، پیش‌بینی فرایندها، از پیش اندیشیدن و داشتن برنامه مانع آسیب‌های بعدی شهر می‌شود. به‌علاوه نقش‌آفرینی گروه‌های تصمیم‌ساز نیز بی‌تأثیر نیست. ایستادگی کمسیون‌های مادۀ ۵ و همراه بودن گروه‌های مشاور و طراحان با مجریان و اعمال حداقل دخل و تصرف در فضای طبیعی می‌تواند از جمله راهکارهایی باشد که منظر طبیعی شهر را حفظ کرده و خطر مالکیت خصوصی را دفع می‌کند.
