سوداگری شهرشدن تهران

سلام.
چطور می شه هم هویت مستقل داشت و هم تابع واحد مرکزی بود؟
به نظر شما امر شهری چیزی است که جایی و زمانی خاتمه باید بپذیرد که شهری شدن امری نکوهیده می شود؟ شهرسازی به معنای این است که شهری در جایی و زمانی به ایده ال خود رسیده است و ما باید بسازیم تا به ان شهر برسیم؟
به خود وابستگی رسیدن مشکل تمرکززایی تهران بزرگ را حل می کند؟ تجربه شهر-منطقه های جهان چه چیزی را نشان می دهد؟
چگونه می توان هم هویت شهر تهران به عنوان یک کل را داشت هم به خودوابستگی مناطق درونی و پیرامونی رسید هم به طردشدگی نیانجامید؛ هم تمرکززدایی کرد هم بر بنیان اقتصادی مولد در چرخه تولید و هویت اجتماعی و جامعه‌پذیری تاکید داشت؟
یکپارچگی فرهنگی و اجتماعی و هویتی تهران را چگونه می توان داشت ولی همزمان روابط جذب گرای اقتصادی و ارتباط این نیروها با نیروهای فرهنگی و اجتماعی را نادیده گرفت؟