منظر ایستگاه های تاکسی
چرا ایستگاه های تاکسی در منظر شهری ما به یک عنصر صرفا عملکردی تبدیل شده اند و چه جایگاهی می توان برای آن ها حائز شد؟
از آن جا که ایستگاه های تاکسی عموما در نقاط پرتردد شهر قرار گرفته اند، بسیار در معرض دید بوده و از این رو نقش مهمی در منظر شهری این نواحی دارند. متاسفانه این عنصر مهم در منظر شهر، به یک عنصر صرفا عملکردی حداقلی تبدیل شده و نیاز به بازنگری در طراحی ایستگاه های تاکسی شهری ضروری به نظر می رسد.
شهروندان گاه زمان زیادی را در این فضا به انتظار می ایستند. این انتظار فرصتی را مهیا می کند تا انسان به محیط اطراف خود بیشتر توجه کرده و محرک های حسی واقع در محیط را دریافت نماید. تصویری که از یک ایستگاه تاکسی در ذهن ما می ماند، می تواند تجربه ای مثبت و یا ناخوشایند را از کلیت آن فضا برای همیشه در ذهن ما ثبت کند. اگر در فضایی پویا، فعال و دارای مولفه های زیباشناسانه قرار بگیریم این محیط را از آن خود می کنیم و اگر فضا تاریک، نا امن و نازیبا باشد حضور در آن جا به یک فعالیت اجباری محدود می شود.
ایستگاه های تاکسی مکان هایی هستند که تجربه مکث در فضای شهری را امکان پذیر می کنند. همچون سایر نقاط مکث در منظر یک شهر این ایستگاه ها نیز می بایست از ابعاد گوناگون مورد توجه قرار گیرند. نخستین و مهم ترین بخش یک ایستگاه تاکسی، عملکرد درست آن است. در بسیاری از ایستگاه های تاکسی شهری موارد مهم عملکردی نادیده گرفته می شود.
مسائلی مانند ورود و خروج وسائط نقلیه با توجه به گره های ترافیکی، فضای انتظار مسقف و محصور برای شرایط اقلیمی خاص، جایگاه پلیس راهور و سرویس بهداشتی از حداقل هایی است که یک ایستگاه تاکسی شهری مهم می بایست دارا باشد. مورد دوم توجه به زیبایی شناسی ایستگاه تاکسی است.
استفاده از سازه های مناسب جهت پوشش سقف، تابلوهای راهنما، وجود پوشش گیاهی، استفاده از رنگ در جهت خوانایی ایستگاه و مصالح مناسب کف سازی به گونه ای که حرکت پیاده راحت و حرکت سواره به کندی در محدوده صورت بگیرد از مواردی است که در کنار عملکرد مناسب می تواند تجربه انتظار مناسبی را به شهروندان ارائه دهد.
در کنار موارد ذکر شده، یک ایستگاه تاکسی می تواند به عنوان یک المان شهری نیز مورد توجه قرار بگیرد. پیوند این المان شهری با بستر، تاریخ و فرهنگ مردم یک شهر علاوه بر ایجاد حس آشنایی برای مخاطب عام، در مقیاس کلان به انسجام منظر شهر منجر شود.
آن چه مشخص است ایستگاه های تاکسی هم اکنون سرپناه هستند و نه عنصری از منظر شهر. نقش این سرپناه ها صرفا محافظت از مسافرین و رانندگان در برابر تابش آفتاب و بارش باران است. حال آن که این ایستگاه ها چه از نظر موقعیت در فضای شهری، چه از نظر وسعت و چه از نظر شاخص بودن در دایره دید عابرین، نقطه ای بسیار پر اهمیت هستند که به آن ها باید با رویکردی منظرین پرداخته شود.
