پایگاه تحلیلی - خبری نظرآنلاین

رسانه راهبردی - انتقادی پژوهشکده نظر

نام خیابان، نمادی از منظر خیابان است

چکیده: تغییر نام خیابان‌ها در تهران، سنتی است که پس از انقلاب رواج یافت و مدیریت شهری برای بزرگداشت مشاهیر کشور در صدد تغییر نام خیابان‌‌ها برآمد.

تغییر نام خیابان‌ها در تهران، سنتی است که پس از انقلاب اسلامی رواج حداکثری یافت و مدیریت شهری به مناسبت‌های مختلف برای بزرگداشت مقام بزرگان و مشاهیر کشور در صدد تغییر نام خیابان‌‌ها برامد. نخستين مصوبه تغيير نام خيابان‌ها در دوره جديد شوراي اسلامي شهر تهران به اسفند سال 1396 بازمي‌گردد كه نام خيابان نفت به اسم دكتر محمد مصدق تغيير يافت. پس از آن در فروردین سال ۹۸ نيز اعضاي اين شورا مصوب كردند كه برخي خيابان هاي پايتخت به نام هنرمندان معاصر از جمله استادان محمدرضا شجريان، علي نصيريان، محمدعلي كشاورز، غلامحسين اميرخاني، داود رشيدي و عزت‌الله انتظامي نام‌گذاري شود. 

اگرچه این اقدام برای زنده نگه داشتن یاد و خاطره عزیزانی که برای اعتلای فرهنگ کشور زحمات زیادی متقبل شده‌اند، امری پسندیده به نظر می‌رسد اما روش و هیجان مدیریت شهری تهران باعث شده این اقدام به یک اقدام تبلیغاتی و سیاسی محدود شده و مورد انتقاد جریان‌های سیاسی نیز قرار گیرد؛ ازجمله غفلت از مشكلات اصلي تهران و تغيير نام معابري كه مديريت جديد نقشي در ساخت آنها نداشته است.

نام خیابان، نمادی از منظر خیابان است

اگرچه در تغییر نام خیابان‌ها از اسامی  افراد شاخص استفاده می‌شود، اما عدم توجه به انطباق ان با منظر خیابان باعث گردیده نام‌های قدیمی هم‌چنان مورد توجه باشد. از نمونه‌های ضعیف این تصمیم‌گیری تغییر نام بلوار فردوس به ناصر حجازی است که یک‌روز پس از آن در آذر ۹۸، تابلوی خیابان مخدوش و خبرساز شد و با گذشت بیش از یک سال از این نام‌گذاری، همچنان نام قدیم خیابان استفاده می‌شود. در مقابل، از نمونه‌های خوب تغییر نام می‌توان به خیابان «انقلاب» اشاره کرد. این تغییر از «شاه‌رضا» به «انقلاب اسلامی» نه تنها اقدامی نمادین در نشان دادن تحولات روز و برآمده از اجتماع بود بلکه خیابانی که برای آن انتخاب شد نیز منظری انقلابی داشت؛‌ در خیابان شاه‌رضا بود که اولین جریان‌های سیاسی به انقلاب اسلامی واکنش نشان دادند و جریان‌های روشنفکری از آن حمایت کردند؛‌ همچنین کلمه انقلاب با دانشگاه و نخبه‌های جوان نیز پیوند خورده که نشان از اهمیت این اقدام دارد.

پس از خبر فوت استاد شجریان، با طرح مجدد تغییر نام خیابان فلامک به نام این هنرمند، این سوال مطرح می‌شود که اساسا این اقدام به تقویت جایگاه هنری استاد شجریان در خاطره جمعی خواهد انجامید یا صرفاً رفع‌تکلیف شورای این دوره جهت کسب محبوبیت از حامیان استاد شجریان است؟ با توجه به شرایط سیاسی، منظر اجتماعی خیابان فلامک (طبقه ساکن در آن) و عدم انطباق این خیابان با فعالیت‌های استاد، به نظر می‌رسد این تغییر نام نیز موفق نخواهد بود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *