مطالب دسته بندی: برنامه ریزی و مدیریت شهر

مهمترین مساله مدیریت شهری در ایران  و کلانشهرها را می شود عدم درک صحیح از مفهوم مدیریت محلی و شهر به عنوان یک واحد سیاسی – اجتماعی دانست.

مجموعه مدیریت شهری تهران به جای حل مسائل شهری، سرگردان به دنبال تعریف پروژه برای مصرف بودجه های تعریف شده و ساخت رزومه ای پر زرق و برق است.

در بازسازی کفسازی پیاده رو نگرانی مسئولین صرفا تبدیل کردن خیابان به پیاده راه و یک دست کردن تابلوها و نمای ساختمان هاست.

شواهد حاکی از آن است که ضامن برون رفت جوامع انسانی از پاندمی کرونا، تنها مقوله حقوق شهروندی خواهد بود.

به نظر می‌رسد تحقق شورا در مقیاس محله، چه با نام شورایاری و چه با نام شورای محله، در گروی حل مناسبات آن با نهادهای مرتبط است.

پیش بینی برنامه یکپارچه برای کاهش ریسک بلایای طبیعی، رویکردی ترکیبی از عوامل در معرض بودن و ظرفیت انطباقی در قالب فرآیندهای چند وجهی است.

در فرآیند توسعه شهر تهران با وجود روابط متقابل بین دو سیستم برنامه‌ ریزی کاربری زمین و حمل و نقل، در عمل سیستم ‌ها از هم جدا هستند.

اگر امنیت را یکی از مولفه های سرزندگی در نظر بگیریم بحث «ایمنی در مقابل ویروس کرونا» یکی از شاخص های ضروری برای لحاظ کردن در برنامه ریزی است.

درست برعکس شهرسازی در ایران، برنامه ریزی فضایی، شهری و آمایشی مانند پیاز، یک کلیت منسجم و در لایه های متعدد از موضوع ها را شامل می شود

درآمد و توسعه مبتنی بر ساخت و ساز یا املاک همان کارکردی را برای تهران دارد که نفت با همان ویژگی‌ ها برای اقتصاد ملی دارد.