راه رهایی از گرداب گردشگری انبوه در ایران چیست؟
نوروز ۱۴۰۱ نیز مطابق با پیش بینی های صورت گرفته با شرایط ویژه گردشگری در ایران همراه شد. پیش از بهار سال جدید گمانه زنی های بسیاری صورت پذیرفت مبنی بر هجوم گردشگران به مقصدهای گردشگری و همچنین سیل سفرهای جاده ای و …
آمارهای منتشر شده در اواسط فروردین ماه ۱۴۰۱ متاسفانه موید همین مطلب بود که نوروز امسال شاهد حضور انبوه گردشگران در سراسر کشور به ویژه مناطق جنوبی بوده‌ایم.
این اخبار و امثال آن خبر خوشایندی نیست و نخواهد بود چرا که اولاً گمانه زنی ها درست از آب در آمدند و این امر نشان از بی توجهی به صحبت های متخصصان پیش از عید دارد و همینطور اشاره به سیل گردشگران و تاکید بر آمار کمی، نشان از عدم کارآمدی صنعت گردشگری است چرا که در این صنعت حضور انبوه گردشگر در یک بازه زمانی محدود در یک مقصد گردشگری، بسیار نامطلوب است.
همچنین آمار کشته شدگان سفرهای جاده ای نیز مزید بر علت است و دردی است عظم! گردشگری تامین نیاز انسانی به حرکت، جابه جایی، آرامش، و سکون است، یک نیاز درونی که در آیات و روایات اسلامی نیز بدان تاکید گشته، ماهیت فطری با آفرینش انسان دارد. حال توجه به این حرکت انسانی مملو از احساس سلامت، معنویت و آرامش و لذت است نه مرگ! و بی توجهی بدین موضوع سال های سال است که به یک معضل اجتماعی تبدیل شده است و گویی هیچ تدبیری برای حل آن نیست!
در اوایل زمستان سال گذشته پیش‌بینی در خصوص افزایش سفرها شده بود، هم به دلیل شرایط واکسیناسیون سراسری کرونا و هم سیل عظیم جامعه خسته و تحت فشار که به دنبال مأمن رهایی می گردد. از سوی دیگر شاهد حضور انبوه گردشگران در مناطقی که به جهت زیرساخت همانند سایر شهرهای توریست پذیر نیستند نیز خود جای تأمل دارد.
چرا که آموزش و آگاهی جامعه محلی به حضور گردشگر و دلیل این سفرها باید صورت گیرد. هنگامی که جامعه محلی دارای عزت نفس فرهنگی باشد از ارائه فرهنگ سنتی و بومی خویش به خود می بالد از سوی دیگر وقتی درآمدهای اقتصادی ناشی از حضور گردشگر در بین جامعه محلی تقسیم و تزریق گردد بی شک پذیرایی بهتر و آمادگی هرچه بیشتر صورت خواهد پذیرفت.
اگرچه تمایل به سفر هر چه بیشتر باشد از نظر روانی مطلوب تر است و در نتیجه شما با جامعه ای سالم تر مواجه خواهید بود اما آیا بهتر نیست این تمایل در طول یک سال برنامه ریزی شود!؟ نه فقط تعطیلات عید نوروز!؟ تبلیغ و ترویج سفر در کشور صرف تمرکز و تاکید به اینکه گردشگری خوب است که کفایت امر نمی کند. ترویج سفر همزمان با ایجاد بستر و زیرساخت فیزیکی و فرهنگی و اجتماعی امکان پذیر خواهد بود.
چرا مردم تمایل به سفر دارند؟
چگونگی آن چه خواهد شد؟
می توان به موارد بسیاری اشاره داشت در حال حاضر و صنعت گردشگری ایران در مسیر گردشگری انبوه و سفرهای آسیب زننده پیش می رود که باید هرچه سریع از آن امتناع ورزید. سردرگمی بیشترین چیزی است که در رویکردهای گردشگری مشاهده می گردد. مسیر و نقشه راه گردشگری ایران چیست؟ چه چشم اندازی مدنظر است هدف چیست؟ برنامه رسیدن به هدف چیست؟
اگر فقط بر روی موج گردشگری خوب است سوار شویم داستان هولناک در آینده خواهیم شنید! اگر خیر باید چاره و تدبیر کرد.
نکته دوم برگزاری رویدادهای سنتی و ملی محلی در کشور است. عده‌ای فرهنگی مذهبی ورزشی و سرگرمی و تفریحی در زمان های مختلف می تواند حجم بالایی از ترافیک سفر ها را سرشکن کند. می تواند در تخلیه هیجان های منفی و فشارهای روانی جامعه چنین خسته ای موثر واقع گردد.
بی شک این رویدادها هم نیاز به برنامه ریزی دارد در شهرهای مختلف من فقط پایتخت و شهر گردشگری خاص! هم چنین گروه های مختلف سنی در نظر گرفته شوند روحیات و تمایلات آنها سنجیده و متناسب با اهداف و برنامه ریزی گردند.
داستان افزایش گردشگری و سفرها در کشور ادامه دارد؛ جامعه ای که از حصار کرونا رهایی یافته است. بی توجهی و عدم ارائه رویکرد صحیح در این امر و شرایط فعلی آثار مخرب را برای گردشگری ایران و همراه خواهد داشت.
