مطالب دسته بندی: معماری

دوگانگی مفهوم خانه و آپارتمان باعث به وجود آمدن نوعی رویکرد رمانتیک نسبت به زندگی در خانه‌های حیاط‌‌ دار با پنج‌دری‌ و آفتابی شده است.

شورای شهر بجای کاهش عوارض ساخت‌وساز برای رونق تولید و کاهش قیمت، با افزایش عوارض یا اخذ عوارض در ازای تغییر شرایط ملک، به رکود مسکن دامن زده است.

ساخت مسکن ملی وعده داده شده و تأمین زیرساخت‌های آن، ۲۴۰ هزارمیلیارد تومان هزینه برای دولت خواهد برد. دولت به لحاظ اقتصادی قدرت تولید این تعداد را ندارد.

تنها نمادی که می‌توان از آن به عنوان نماد قدرت در معماری بعد از انقلاب یاد کرد، ساختمان نیمه‌کارۀ مصلای تهران است؛ بنایی عظیم با ویژگی‌های ایرانی و اسلامی.

بی‌نظمی رویه‌های قانونی در سال‌های پس از انقلاب اسلامی از یک سو و پرهیز حاکمیت از وضع قوانین شکل‌دهنده، موجب بروز دو صفت مهم در معماری امروز ایران گردید.

شهرداری می‌تواند به جای دخالت در ساخت مسکن، با ساخت خانه به عنوان دارایی‌های شهرداری، به بزرگترین اجاره‌ دار بدل شود و هم درآمد پایداری برای خود فراهم آورد.

طرح مسکن محرومین، طرح چشمک‌زن برای دهک‌های پایین است که به صورتی غیرنظام‌مند هرازچندگاهی در یکی از استان‌های کشور، روشن می‌شود یا حرفی از آن به میان می‌آید.

شهرداری به عنوان متولی تهیۀ طرح‌های شهری، با حفظ قانون تامین پارکینگ به ازای هر واحد مسکونی، بزرگترین مانع خود در تحقق طرح خانه‌های کم‌متراژ است.