منظر شهری به معنای ایجاد یک تجربۀ مشترک از شهر است، بنابراین آهستگی رابطۀ نزدیک با ایجاد این تجربۀ مشترک داشته و می ‌توان گفت «منظر شهر ماحصل آهستگی است».

اینکه مدیریت شهر تهران در فصل بهار به اعمال تغییرات کالبدی می ‌پردازد، امر مثبتی است، اما بهتر است که به سمت منظری حرکت کند که موقتی‌ بودن و تغییر در ذاتش باشد.

رخدادها عامل اصلی شکل ‌گیری و ثبت وقایع، خاطرات و هویت جمعی شهروندان هستند و با این نگاه تاثیرگذاری شهروندان در ساختن فضاهای شهری موثر خواهد بود.

ما نیازمند به تعلیق درآوردن مفهوم شهروندی در جامعۀ تخصصی و دولت‌ ها هستیم. نیازمند فهم اینکه انسان بودن، فراتر از شهروند بودن است.

با توجه به پروژه گذر شهریار، شاید زمان آن باشد که سازمان زیباسازی و شهرداری به دنبال تغییر نگاه از زیباسازی به زیبایی‌سازی باشند.

نوع نگاه ایجادکننده گذر شهریار با پیاده راه هفده شهریور تفاوت چندانی نداشته و تنها عنوان و عملکرد از «آیینی» به «فرهنگی» تغییر کرده است.

تنها نگاهی که می تواند مردم را به رضایتمندی بیشتر برساند، مشارکت آنها به معنای در نظرگرفتن همۀ مردم و همچنین توجه به ذهنیت آنها در طرح های شهری است.