تئاتر مکبث‌زار به نویسندگی و کارگردانی ابراهیم پشت‌کوهی نمونه‌ای از آثار تلفیق شده با فرهنگ و آیین بومی است نظرآنلاین-نگین رجب بوجانی: سرزمین به مثابۀ یک کل، حاصل زیست افراد در زمین و ادراک آنان از قلمرو است. فرهنگ عنصر منظرساز سرزمین و حاصل ثانویه‌سازی انسان در روند تکامل او در محیط است. منظر فرهنگی، منظری متشکل از اجزا فرهنگی است که میراث ناملموس هر قوم تلقی می‌شود و زمین را به سرزمین مبدل میکند. هنرهای نمایشی به‌عنوان تداومی از منظر آیینی جلوه‌ای از منظر فرهنگی است که اقسام مختلف نمایش از سنت‌های نمایشی نخستین تا اشکال مدرن تئاتر و نمایش را شامل می‌شود. هنرهای نمایشی برای سرزمین هرمزگان به مثابۀ یک سرمایه عمل میکند. حفاظت از منظر دریاپایه و توسعۀ فرهنگی سواحل مستلزم حفاظت از منظر فرهنگی دریاپایه است. تئاتر از جمله هنرهای نمایشی است که برای تداوم هویت یک سرزمین می‌تواند نقش به‌سزایی در حفاظت از منظر فرهنگی ایفا کند. تئاتر مکبث‌زار به نویسندگی و کارگردانی ابراهیم پشت‌کوهی نمونه‌ای از آثار تلفیق شده با فرهنگ و آیین بومی است که در تلاش برای تبلور مفهوم «آنیت اجرا و ابدیت ایده» در تئاتر با خوانشی نو از شاهکار نویسندۀ انگلیسی –شکسپیر- است. در متن پیش‌رو تلاش می‌شود با نگاهی

هم گرایی ذی نفعان و ذی نفوذان فضای عمومی مرکز شهر تهران در مساله ای مانند حصارکشی دور تئاتر شهر با منافع و سوگیری‌های به ظاهر متضاد، به اضمحلال زیست شهری خواهد انجامید. نظرآنلاین– احمد صابری: دیوار چهارم اصطلاحی ست در تئاتر به معنای دیواری خیالی که داستان را از دنیای واقعی جدا می‌کند. در تئاتر افزودن بر سه دیوار فیزیکی محصور کننده اطراف صحنه، دیوار چهارم به شکلی نامرئی میان تماشاگر و صحنه است: دیواری که عینیت آن کنار گذاشته شده، اغلب مانند آینه‌ای برای صحنه عمل می‌کند و گاه برای تغییر در فرم نمایش می‌شکند. با وجود این دیوار، مخاطب می‌تواند داستان را ببیند و درک کند، اما داستان از وجود مخاطب آگاه نمی‌شود. این روزها اما تهران با پدیده‌ای شگرف و جدید در تئاتر جهان مواجه است؛ دیوارپنجم تئاتر شهر! دیواری که علاوه بر عینیتی صلب و تفکیک کننده، معنای بسیاری را برای مخاطبان خود که اینجا تمامی شهروندان هستند به همراه می‌آورد، این دیوار از وجود مخاطب آگاه ست اما اساساً او را به رسمیت نمی‌شناسد و به بی رحمانه ترین شکل ممکن حتی بازیگران نمایش را از صحنه بیرون می‌کند. به بیان دیگر، فضای عمومی در مرکز شهر که از اساس برای زیست اجتماعی، عمومی