مطالب دسته بندی: منظر

در طرح تاب آوری، حضور یا عدم حضور مردم در مکان خاص اهمیت دارد؛ چرا که هر اجتماعی در شهر الزاما در راستای اهداف تاب آوری شهری نیست و گاه از میزان آن می کاهد.

سرمایه اجتماعی شهر در پاتوق های شهری به راحتی قربانی سوداگری قشر محدودی که تعلق خاطری به بافت محله، روابط انسانی و همسایگی و پیوندهای اجتماعی آن ندارند، می شود.

باید با اصلاح مقررات طرح تفصیلی، زمینه ایجاد تعادل میان صیانت از محورهای دید به منظر طبیعی کوه ‌های شمال تهران و درآمدزایی شاغلان صنف ساختمان‌ را فراهم آورند.

بحران کرونا در شهرها قابلیت تبدیل شدن به فرصتی برای کشف مجدد ارزش فضای سبز شهری را دارا بوده و مردم را به حضور در فضا و  مسئولین را به توجه بیشتر ترغیب می کند.

به نظر می رسد تغییر از نگاه کوتاه مدت و کلنگی به نگاهی بلند مدت و شالوده ای، شهر شیراز را با توجه به پتانسیل های محیط زیست شهری آن، به شهرراز تبدیل کند.

باید نهادهای تصمیم ساز به شکل شفاف بر مساله لزوم فهم بحران منابع آبی تا لزوم تغییر شیوه های کشاورزی، استقرار صنایع، منظره پردازی و بازیابی آب مصرفی تمرکز کنند.

با یک نگاه کل نگر که بتوان سه حوزه زیبایی شناسی، عملکرد و مسایل اکولوژی و بومی گرایی را در کنار یکدیگر بکار برد می توان اثرگذاری مطلوبی بر مخاطب داشت.

به نظر می رسد باید با توقف عاجل در مصرف منابع آبی اعم از زیرزمینی و جاری، تغییر الگوی کشاورزی و بازبینی محل استقرار صنایع و سکونت در زیست سرزمینی تجدیدنظر شود.

امروزه فلاسفه نسبی گرا، منکر نسبی بودن ادراک نیستند و نسبی گرایی را در مقیاس های دیگری تعریف می کنند و به شکل افراطی آن معتقد نیستند.

نتیجه حضور نفت و پالایشگاه تهران در جنوب این شهر بسیاری از مولفه های منظرین سنتی منطقه مانند زمین های کشاورزی را دچار آسیب های جدی کرده است.

به نظر می رسد وزن معماری و نما در آشفتگی سیمای شهری آنقدر نیست که راه حل آشفتگی سیمای شهری تهران را در تعیین الزامات برای همه نماها جستجو کنیم.