پایگاه تحلیلی - خبری نظرآنلاین
رسانه راهبردی - انتقادی پژوهشکده نظر
روزنامه شرق طی گزارشی به بررسی یافته های محققین سفر پژوهشی تیم تحقیقاتی پژوهشکده نظر به خوزستان خبر داد.
در خیابان ۳۰ تیر فرهنگ، ادیان، تاریخ و موزه، از پیش‌ترها با آن عجین بود. اما مدتی است که خوراکی ها هم به ته ۳۰ تیر وصله خورده‌اند.
خداکرمی در اظهارنظری جدید درباره مجوز ساخت ۶۲ برج باغ در تهران، خواهان این شد که مجلس به مقوله فریز باغها در همه کلان‌شهرها ورود کند و جلوی ضرر را بگیرد.
جایگاه مراسم اربعین در جهت پاسخ‌دادن به ابراز موجودیت اجتماعی آنجا درک می‌شود که انسداد موجود بر سر راه شکل‌گیری سایر مراسم فرهنگی در معادله گنجانده شود.
در دی ماه ۱۳۹۶، تبدیل باغهای کن به عنوان آخرین بازماندۀ فضای سبز پیرامون تهران به پارک عمومی در دستور کار شورای عالی شهرسازی و معماری قرار گرفت.1 آخوندی، وزیر راه و شهرسازی وقت در این خصوص می‌گوید: «در مورد بارگذاری بیشتر در باغات شهر تهران و به ویژه باغات کن تأکید می‌کنم که شورای عالی با هر گونه بارگذاری اعم از سبک و سنگین مخالف است». وی یادآور شد: «در حال حاضر دولت به شهرداری تهران سالانه ۴۵۰۰ میلیارد تومان کمک می‌کند که می‌تواند در قبال این کمک، صیانت از باغات کن و تبدیل آن به پارک عمومی را هم مطالبه کند»2. این خبر را از دیدگاه‌های مختلف می‌توان مورد نقد و بررسی قرار داد. سؤال اصلی این است که آیا با رویکرد حاکم بر شهرداری تهران در زمینۀ طراحی پارک و فضای سبز عمومی، تبدیل باغهای کن به پارک اقدام درستی است یا خیر؟ پیشگیری از بارگذاری بیشتر در باغهای پیرامون تهران، اقدام لازم و مهمی است که تأثیرات مثبتی خواهد داشت. چگونگی این تبدیل و تغییر باعث نگرانی است؛ زیرا به تبدیل باغهای کن به «پارک عمومی» اشاره شده است. این خبر پیش از خوشحالی برای آینده تنها بازماندۀ میراث فضای سبز تهران، نگران‌کننده است. چرا که
رشد و توسعۀ هر جامعه متناسب با به‌کارگیری توانایی‌های موجود در آن جامعه بوده که یکی از راه‌های تحقق آن، تأمین بستر کالبدی مناسب برای حضور فعال افراد و ایجاد فرصت‌های مساوی برای اقشار مختلف در جابه‌جایی و دسترسی به ساختمان‌های عمومی و فضاهای شهری است. براساس آمار، در حال حاضر ۱۰ تا ۱۲ درصد از جمعیت کشور را افراد دارای معلولیت‌های مختلف و نزدیک به ۳میلیون نفر از شهروندان را کم‌توانان جسمی تشکیل می‌دهند، افرادی که حق دارند همانند سایرین از حقوق شهروندی بهره‌مند شوند اما به دلیل نامناسب‌بودن فضاها و محیط‌های شهری، حتی از کمترین حقوق خود بی‌بهره‌اند. اگرچه بنابر قانون مصوب جامع حمایت از حقوق جانبازان و معلولان، که بیش از ۳۵ ماه از تصویب آن می‌گذرد، کلیۀ دستگاه‌های اجرایی موظف به رعایت و اجرای مناسب‌سازی معابر و فضاهای شهری شده‌اند و ۱۶ دستگاه مختلف در کشور نیز بر اجرای کامل این قانون دخالت دارند، ولی متأسفانه به دلیل عدم هماهنگی‌های لازم از ضمانت اجرایی برخوردار نیستند. علاوه بر این اگرچه در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مفاهیم بسیاری در اصول ۲۱، ۲۸ و ۲۹ قابل تعمیم به حقوق انسانی و اسلامی معلولان و جانبازان است، هنوز این قوانین ضمانت اجرایی ندارند و معلولان در ایران همچنان
گزارش نشست «تکمیل دموکراسی، کدام روش برای تقویت نظارت بر قدرت ؟» مسأله صلاح هر قدرتی در این است که بتواند مشارکت هرچه بیشتر مردم را در سیستم ادارۀ جامعه عملی سازد. هدف مدیریت شهری امروز، زمینه‌سازی برای حضور مردم و گروه‌های ذینفع در صحنۀ مدیریت شهر است. آیا به این شعار عمل می‌کند؟ چگونه می‌توان بر آن نظارت کرد؟ شفافیت عملکرد، نقد حزبی و جریان افشاگری، سه روش برای بسط آگاهی و زمینه‌سازی مشارکت است که از سوی، احزاب، اشخاص یا مدیریت شهری به کار گرفته می‌شود. هر سه راه مذکور به دلیل ضعف تحلیل علمی، نه فقط ناقص که در نظارت بر قدرت، گمراه‌کننده محسوب می‌شود. این سؤال مطرح می‌شود که مؤثرترین و پایدارترین روش برای نظارت بر قدرت چیست؟ نتیجۀ راهبردی در سیستم مدیریت شهری که مخاطب اصلی آن عموم مردم هستند، لازم است نظارت پایدار و مؤثر مردمی بر سیستم نهاد قدرت وجود داشته باشد. به این منظور باید سیاست‌ها و راهبردهایی تعریف شود که تحقق این نوع نظارت را تضمین کند و به عنوان هدف رسانه‌ها برای کاربردی‌ساختن نظارت مردم بر مدیریت دنبال شود. «نقد راهبردی» با رویکرد علمی و مسأله‌محور می‌تواند در تولید سیستم نظارت پایدار کاربرد داشته باشد. پایداری، نگاه کل‌نگر و تحلیلی،
روزنامه شرق طی گزارشی به بررسی یافته های محققین سفر پژوهشی تیم تحقیقاتی پژوهشکده نظر به خوزستان خبر داد.
مشکلات و کاستی‌های موجود در محیط شهری و ساختمان‌های عمومی، افراد دارای معلولیت را با محدودیت‌هایی مواجه کرده که موجب اختلال در رابطۀ آنها با محیط می‌شود. براساس برآورد سازمان ملل متحد، بیش از ده درصد جمعیت جهان با گونه‌ای کم‌توانی مواجهند. بنا به دلایل متفاوتی مانند جنگ، زلزله، تصادف، بیماری و شیوه تحرک غیراصولی، با سیر فزاینده آمار کم‌توانان جسمی_حرکتی در جامعه مواجه هستیم. علاوه‌براین، گروه‌های دیگری نظیر سالمندان، کودکان، مادران همراه با کالسکۀ کودک، خانم‌های باردار و سایر افرادی که دچار محدودیت حرکتی موقتی می‌شوند نیز در جامعه زندگی می‌کنند که به دلیل موانع دسترسی، امکان تردد ایمن و دستیابی راحت به فضاهای شهری را ندارند. از میان انواع ساختمان‌های عمومی، ساختمان‌های اداری اهمیتی خاص دارند زیرا عدم امکان مراجعۀ معلولین برای انجام امور مختلف اداری ممکن است موجب بروز اختلال و خسارات جبران‌ناپذیر در زندگی آنان و خانواده‌هایشان شود. نگاهی اجمالی به وضعیت موجود ساختمان‌های اداری نشان می‌دهد که اغلب این ساختمان‌ها پاسخگوی نیازها و محدودیت‌های معلولین نیست. بررسی موانع موجود در دسترسی به ساختمان‌های اداری به طراحان، برنامهريزان و مديران شهري کمک می‌کند تا از بروز چنين مشكلاتي در طرحهاي آتي جلوگيري کنند و با ارائۀ راه‌حل‌ها و مناسب‌سازی ساختمان‌ها، امكان برطرف‌کردن موانع و اصلاح وضع
بافت فرسوده یکی از انواع مختلف بافت‌های آسیب‌پذیر شهر هستند که به دلیل فرسودگی کالبدی، عدم برخورداری از دسترسی مناسب سواره، تاسیسات خدماتی و زیرساخت‌های شهری ارزش محیطی و اقتصادی پایینی دارند. یکی از معضلات مهم در این زمینه برقراری ارتباط منطقی میان دو حوزه علمی و عملی است؛ زهرا نژاد بهرام اجرایی ساختن مبانی نظری مربوط به تشخیص بافت فرسوده را از طریق تعیین معیارها و شاخصه‌ها صحیح میسر دانسته و پرداختن به مولفه‌های صرفاً کمی و کالبدی را راه حل افزایش کیفیت زندگی در بافت فرسوده مردود می‌داند. سید امیر منصوری معضل اصلی را تعریف نادرست از هدف اصلی سازمان عمران و بهسازی در مناطق فرسوده عنوان کرد؛ در نیاز حیاتی مقاوم سازی در برابر زلزله به حاشیه کشیده شده و نیازهای ثانویه نظیر افزایش کیفیت حیات اجتماعی پررنگ‌تر شده که سپردن آن به سازمان های دیگر نظیر شهرداری منطقی تر به نظر می‌رسد. شناخت همه‌جانبه معضل در پیش رو اولین گام برای رفع آن محسوب می‌شود. در مساله بافت فرسوده عمکرد سازمان عمران و بهسازی با مبهم بودن تعریف فرسودگی از طریق تعیین مولفه‌ها و هدف اصلی از رفع فرسودگی در بافت مورد نظر مواجه است. زهرا نژاد بهرام با اشاره به کالبدی و فیزیکی بودن شاخص‌هایی
«در این سال‌ها هواداران حفاظت از محیط‌زیست و میراث فرهنگی توانسته‌اند ضرورت مرمت به جای تخریب را به‌عنوان یک مطالبۀ اصلی در سکونتگاه‌ها و نواحی با ارزش پیگیری کرده و در کانون توجه سیاست‌گذاران و طراحان شهری قرار دهند. اگرچه از سال١٩٦٠ به بعد و به‌ویژه در ١٩٨٠ میلادی از اهمیت توجه به ارزش‌های تاریخی و نگهداشت ابنیه تا اندازه‌ای کاسته شد. اما از دهه ٩٠میلادی طراحان و برنامه‌ریزان شهری در کشورهای توسعه‌یافته، به‌ویژه در اروپا و آمریکای شمالی بازگشت دوباره‌ای به سیاستی مبتنی بر بازآفرینی مرکز شهرها را از طریق ارتقای کیفی فضاها و بافت شهری داشته‌اند و مشارکت گروه‌های ذینفع و ذی‌نفوذ در پروژه بهسازی و نوسازی مرکز شهر ها بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. این همان راهی است که به گفته کارشناسان شهری، در تهران و دیگر کلانشهرهای کشور آغاز شده، اما پراکندگی اختیارات و برنامه‌ریزی در میان سازمان‌های مختلف، سرعت پیشرفت آن را کند کرده است». نوشتۀ بالا بخشی از متنی است که روزنامۀ شهروند در راستای تأکید بر اهمیت مرکز شهر تهران منتشر کرده است. در سایت بازتاب نیز خبری دیگر با تیتر «آشتی کافه‌ها با شهر تهران»، خبر از آغاز رونق گرفتن مرکز شهر تهران را می‌دهد : «در در دو دهه گذشته،
اصل ۳۱ قانون اساسی جمهوی اسلامی ایران، دولت را موظف به تأمین زمینه های خانه‌دارشدن افراد با اولویت گروه‌های کارگری و اقشار کم درآمد کرده است. این اصل را اضافه کنید به مصوبۀ ۱۰ شهریور ۹۵، هیأت وزیران که هر فرد سرپرست خانوار کم‌درآمد، برای بهره‌مندی از امکانات دولتی، نبايد از ۲۲ بهمن ۵۷ از هیچ‌یک از امکانات نهادهای دولتی و غیردولتی استفاده کرده باشد. دربارۀ این دو اصل، نظرآنلاین با علیرضا محجوب، رئیس فراکسیون کارگری مجلس شورای اسلامی گفتگو کرده است: نظرآنلاین: بر مبنای مصوبۀ مذکور هیأت وزیران، امکانات دولتی و غیردولتی که هر فرد یک بار فرصت استفاده از آنها را دارد، چه چیزهایی را در بر می‌گیرند؟ علیرضا محجوب: این امکانات شامل این می‌شود که فرد از دولت زمین نگرفته باشد و یا بابت خرید ساختمان، وام نگرفته‌باشد. چون طبق این قانون تنها یکبار می‌توان از این تسهیلات استفاده کرد. نظرآنلاین: دولت فعلی چه برنامه‌هایی برای رعایت این اصل قانونی و تأمین مسکن اقشار کم‌درآمد دارد؟ تاکنون بیش از ۱۲ بار در مجلس به دولت، هم به رئیس جمهور هم به وزیر دستگاه مربوطه تذکر داده‌ایم. مطالبی که در جواب ارائه داده‌اند هیچ‌یک گویای خدمت خاصی به روستائیان و کارگران که اولویت اصلی قانون هستند، نبوده است.
در سراسر فرانسه سوال ارتفاع مورد بحث است. رن به هیچ وجه به این روند نرسیده است و علیرغم مشورت‌های فراوان در مورد طرح جامع شهری PLU، در چندین پروژه با برخی از ساکنان مشکل دارند. پروژه بلند پروازانه گروه Samsic و Bâti Armor به EuroRennes، از آن خواهد بود؟ از یک طرف، این محله جدید که در اطراف ایستگاه رن در حال توسعه است، به نظر می‌رسد به عنوان یک استثنا در نظر گرفته می‌شود، ناحیه‌ای جدا از رن، حتی اگر نه تنها یک منطقه تجاری و آنرا یک ترکیب واقعی نشان دهد. از زمان ایجاد ZAC، جزیره Féval در میان سایت‌هایی که می‌تواند یک ساختمان بلند داشته باشد، شناسایی شده است. از سوی دیگر، پروژه انتخاب شده، بخشی از یک سنت معماری است، تفسیر مجددی از برج مسکونی اسپور، اثر معمارLouis Arretche، و همچنین کار وGeorges Maillols در هندسه، الگوهای آن و کار ظریف با بتن. پس از همه اینها، در رن است که اولین IGH (ساختمان بلند) برای استفاده مسکونی در فرانسه ساخته شده است. تقریبا 50 سال از زمان ساخت برج Horizons (1970) توسط Georges Maillols و celle de l’Éperon (1975) گذشته است. همچنین، روز سه شنبه، 9 ژوئیه [2019]، در تاریخ معماری رن، با اعلام
نظرآنلاین کانال علمی، تحلیلی و انتقادی است که پژوهشکدۀ نظر در زمینۀ رویدادهای هنر، محیط، منظر، شهر، معماری، میراث و گردشگری راه اندازی کرده است.
شماره تماس: 66435985-021
تمامی حقوق این وب سایت برای پژوهشکده نظر محفوظ است.
