پایگاه تحلیلی - خبری نظرآنلاین
رسانه راهبردی - انتقادی پژوهشکده نظر
روزنامه شرق طی گزارشی به بررسی یافته های محققین سفر پژوهشی تیم تحقیقاتی پژوهشکده نظر به خوزستان خبر داد.
در آذرماه ۱۳۹۶، با تصمیم پیروز حناچی، معاون فنی و عمرانی وقت شهرداری تهران، طرح اتصال پهنه‌جنوبی دریاچه شهدای خلیج‌فارس به اراضی پارک جنگلی چیتگر به صورت محدود و با دعوت از ۲۹ گروه از مشاوران به مسابقه گذاشته‌شد. اتصال مذکور در قالب یک پل روگذر، با عملکردی مشابه پل طبیعت، بناست دو مجموعه تفریحی را از روی پل حکیم به یکدیگر متصل سازد تا «امکان دسترسی عابران پیاده و همچنین دوچرخه‌سواران به هر دو پهنه تفرجگاهی تسهیل شود». تعریف و به مسابقه گذاشتن چنین پروژه‌ای اقدامی بسیار مبارک در عرصه توسعه شهری است، اما فرایند برگزاری و نحوه برخورد با موضوع، از کاستی‌هایی چند رنج می‌برد. این موارد را می‌توان در شفاف نبودن برنامه و مراحل برگزاری مسابقه، عدم امکان دسترسی عموم به اطلاعات و فرایند برگزاری مسابقه، و مواجهه معمارانه با موضوعی با ماهیت منظر، خلاصه کرد که سبب‌شده طرح‌های منتخب بیشتر معرف ویژگی‌های کالبدی بوده و از ماهیتی فرمال برخوردار باشند.
خانۀ مسافر واحد اقامتی با کاربری مسکونی و مالکیت خصوصی است که بر اساس ويژگی‌های اقلیمی هر استان، مجوز اقامت گردشگران خارجی و داخلی را دریافت می‌کند.
نشست “مرگ یا زندگی پیاده در قلب تاریخی تهران”، روز سه شنبه، 16 بهمن 1397 در گالری نظرگاه برگزار می گردد.
شورای شهر تهران به تازگی کلیات لایحۀ «طراحی، پایش و نمای شهر تهران» را تصویب کرده است. اگرچه پوشش خبری تصویب این لایحه به قدری نبود که شهروندان تهرانی در جریان آن قرار بگیرند، اما انتقاد یکی از اعضای شورا (بهاره آروین)، به تصویب این لایحه، همه‌گیرتر از اصل خبر شد و تصویب این کلیات را خبر داد. در جواب این انتقاد، محمد سالاری در جواب بهاره آروین مدعی شد که دستورالعمل تصویب‌شده چیز جدیدی نیست و در حال حاضر هم پیروی از آن در دریافت جواز پایان‌کار، نقش دارد. به دنبال سابقۀ وجود چنین قانونی، به بررسی دستورالعمل سامان‌دهی نما پرداختم. به عقیدۀ من و با توجه به الزاماتی که نگارش قانون با خود دارد، این دستورالعمل بیش از آن پیچیده، آشفته و صوری است که بتواند اجرایی یا پیاده شود و یا به سامان‌دهی نمای ساختمان‌های شهر تهران کمک کند.
مشارکت شهروندی به عنوان یکی از ارکان جامعۀ مدرن در تهران تنها در کلام پذیرفته شده و در عمل فاصلۀ زیادی تا تحقق دارد و مدیریت شهری برای عمل به آن سازوکار مشخص ندارد.
پوستر فیلم مستند زیر صفر مرزی، از یک عکس عمودی تشکیل شده است. این عکس با دو خط عمود بر هم به چهار قسمت مساوی تقسیم گردیده و دو قسمت پایینی پوستر به صورت رنگی و دو قسمت بالای آن به صورت سیاه و سفید ثبت گردیده است.
روزنامه شرق طی گزارشی به بررسی یافته های محققین سفر پژوهشی تیم تحقیقاتی پژوهشکده نظر به خوزستان خبر داد.
هنگامی که سخن از جنسیت و فضا به میان می‌آید سؤال این است که آیا فضا جنسیت دارد؟ جواب این سؤال دیگر مشخص شده است. تأثیر متقابل جنسیت و فضا بر یکدیگر به این معناست که همان‌گونه که تأثیرات جامعه و فرهنگ بر فرد می‌تواند هویت جنسیتی وی را شکل دهد، فرد تأثیر‌یافته نیز می‌تواند بر فضای اطراف خود تأثیر گذاشته و از آن تأثیر بگیرد. رابطۀ بین جنسیت و فضا که امروز تحت نام فمنیسم و جغرافیا شناخته شده است از درون جغرافیای صنعتی و روابط بین طبقات اجتماعی سر برون آورده است. بحث جنسیت و فضا وجه تشابه بسیاری با مسألۀ نژاد (به عنوان غیر) دارد. همان‌گونه که یک مهاجر در برخی فضاهای شهری و خاص طرد می‌شود، زنان نیز در برخی از مکان‌ها جایی نداشته و رفتار همان غریبه با آن‌ها می‌شود. همان‌گونه که نیمی از جمعیت جامعه را زنان تشکیل می‌دهند، نحوۀ ارائۀ الگوهای آن‌ها برای حضور در جامعه و فضاهای عمومی بسیار پر اهمیت است. در آثار معماری ایرانی تأثیرات جنس و جنسیت مشاهده می‌شود، برای مثال در معماری نواحی مرکزی ایران و به خصوص در اقلیم گرم و خشک معماری درون‌گرا علاوه بر تطبیق با اقلیم، نقش دفاعی و الگوی تاریخی، به تفکیک جنسیتی
عکس با کادر مربع پسرکی تفنگ‌به‌دست را در داخل تلویزیونی قدیمی و پشت صفحۀ بدون شیشۀ تلویزیون سیاه و سفید به نمایش در آورده است. تلویزیونی فرسوده در فضایی که در آن هیچ شیء فرسودۀ دیگری دیده نمی‌شود، بر روی تپه قرار دارد. انگاری تلویزیون روی تپه رها شده است. تصویر از دو بخش اصلی تشکیل شده است. دو سوم پایین کادر نمای یک تلوزیون فرسوده و یک پسر بچه تفنگ‌به‌دست که در داخل آن نشسته است و در بخش دوم یک سوم بالای کادر نمای ساختمان‌ها، ماشین‌ها و زندگی مدرن را منعکس می‌کند. آرتور ترس[1] عکاس این عکس است و عنوان عکس فریمی از مجموعه گردآوری رویا است. عكاس كودك را در قاب تلویزیون از كار افتاده همراه با سلاحی در سال ۱۹۷۲صحنه آرایی می‌کند. دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰دوران طلائی عكاسان خبری به شمار می‌آید كه مجلات مهمی همچون لایف و پیکچر پست از جنگ و تغییرات اجتماعی، گزارش‌های عکاسی بی‌نظیری تهیه می‌کردند. این دوره با گسترش تلویزیون پایان یافت. در این میانه آرتور ترس شروع به دستكاری صحنه و تصاویر ثبت شده نمود. این حرکت در مقابل عکاسی مستند قرار می‌گیرد. عکس‌های او منعكس كنندۀ امید‌ها ، ترس‌ها و باورهای جامعه با کمک گرفتن از نمادها بود. در
کتاب آشنایی با منظر (گردشگری منظر) روز دوشنبه ۱۷ تیرماه طی مراسمی با سخنرانی سید امیر منصوری، عضو هیأت علمی دانشگاه تهران، سید محسن امامی، مشاور سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و سعید شفیعا عضو هیأت علمی پژوهشکدۀ نظر در گالری نظرگاه رونمایی شد. سید امیر منصوری در ابتدای این جلسه با بیان اینکه این نشست بهانه‌ای برای بسط گردشگری فرهنگ است گفت: «این موضوع در ایران کمتر به صورت علمی شناخته شده و تألیف کتاب آشنایی با منظر (گردشگری منظر) نیز حاصل یک کار گروهی برای تولید اثری با موضوع نو به زبان فارسی و در ایران است». گردشگری باید یک شیوۀ معرفت باشد وی ادامه داد: «در جلسۀ امروز می‌خواهیم به موضوع گردشگری فرهنگ و دیدگاه‌هایی و سیاست‌هایی که سازمان گردشگری و میراث فرهنگی به این موضوع و توسعۀ آن دارد، بپردازیم. هدفمان افزایش حساسیت‌ها است تا اقدامات‌مان در حوزۀ گردشگری محدود به خدمات گردشگری و یا برنامه‌ریزی‌های توسعۀ کمی و صرفاً افزایش آمار گردشگر نباشد چراکه گردشگری باید یک شیوۀ معرفت باشد تا بتوان از فعالیت‌های گردشگری بهره‌های بیشتری برد». در ادامه امامی مشاور سازمان گردشگری، صنایع دستی و میراث فرهنگی با بیان اینکه طرح این موضوع در این جلسه شروعی برای گردشگری فرهنگ است، گفت:
میدان پاقاپوق یا اعدام به عبارتی چهارمین میدان تهران _اگر میدان مشق را هم به حساب نیاوریم_ چهارمین میدان عمومی تهران است. نام نخست این میدان پاقاپوق بود و بعد به میدان اعدام تغییر کرد، میدانی که قدمت آن به زمان ناصرالدین شاه می‌رسد و تقریباً در خارج از شهر در جنوب غربی تهران انتهای خیابان جلیل‌آباد (خیام) قرار داشت و در گذشته حکم محکومین به اعدام در آن مکان اجرا می‌شد. نام قاپوق از آنجا آمده بود که در وسط میدان تپه‌ای از خاک قرار داشت که بر بالای آن ستون گرد کوتاهی از آجر ساخته بودند و مجرمین را درپای آن سر می‌بریدند. نحوۀ اعدام در پاقاپوق این چنین بود که محکوم را از انبار یا زندان تحویل میرغضب (جلاد) می‌دادند تا ببرد و جانش را بگیرد و سرش را تحویل بدهد. میرغضب مردی بود خشن و دائم‌الخمر و با لباس سرخ، خنجری به کمر، هیأتی کریه، کلاه پوست بر سر و سبیل‌های کلفت که هر کسی از دیدن او از ترس برخورد می‌لرزید. شغل میرغضب افتخاری بود و مواجبی هم نداشت به همین دلیل درآمد او از همین کار تأمین می‌شد که محکوم به اعدام بیچاره روزها و شاید هفته‌ها برای او گدایی و کسب درآمد می‌کرد.
در سرزمینی با وسعت ایران وجود روش‌های مختلف معماری بومی اجتناب‌ناپذیر و رویکردهای جاری در طرح‌ریزی مسکن شهرهای ایران نیز نیازمند بازبینی و تجدیدنظر است.
نظرآنلاین کانال علمی، تحلیلی و انتقادی است که پژوهشکدۀ نظر در زمینۀ رویدادهای هنر، محیط، منظر، شهر، معماری، میراث و گردشگری راه اندازی کرده است.
شماره تماس: 66435985-021
تمامی حقوق این وب سایت برای پژوهشکده نظر محفوظ است.
