هنر ساساني معرف يك تجدد و احياي ناگهاني نيست، بلكه خود معجوني است از هنر ايران كه متجاوز از هزار سال بر آن گذشته و در اين دوره به اوج بالندگي و تعالي خود رسيده. بنابراين تكرار نقش هاي كهن در هنر ساساني امري عادي بوده و نمي توان آن را اتفاقي تلقي نمود. بر بدنه گلداني نقره اي، دو بز كوهي به طور قرينه در طرفين درختي نقر گرديده اند. (نگاره شماره 1) اين نگاره يادآور نقش هاي كهن ايران باستان مي باشد كه حيوانات واقعي يا افسانه اي به شكل قرينه در دو سوي درخت زندگي نموده شده اند. همچنين نقش شكار حيوانات توسط شير كه در هنر هخامنشي نقشي مرسوم و شناخته شده است، در هنر ساساني نيز متجلي مي شود. (نگاره شماره 2) نگاره 1 : گلدان ساسانی با نقش دو بز به حالت قرینه در طرفین درختی که احتمالاً درخت زندگی است نگاره 2 : نقش میان بشقاب ساسانی : نقش شیر در حال شکار غزال مهمترين نشان هاي ويژه شهرياري در زمان ساسانيان عبارت بودند از: افسر شهرياري و زيورهاي خاص به ويژه نوار ها و گردنبندي از مرواريد درشت؛ همه اين نشانه ها جنبه سمبليك بغرنجي داشتند كه با آئين زرتشت در ارتباط