پایگاه تحلیلی - خبری نظرآنلاین

رسانه راهبردی - انتقادی پژوهشکده نظر

گذر از «گذر» جلوخان/ دعوت به مراسمِ تاب بر تَن زدن

اینستالیشن «گذر» اثر محسن رافعی چیدمانی تعاملی و مکان-ویژه است. اثری که به ابعاد سه متر و نیم در ده متر است که با لوله‌های داربست، پارچه کنفی و الوار چوبی ساخته شده و بر روی حوض محوطه ورودی ساختمان خانه هنرمندان ایران از سمت خیابان موسوی نصب شده است.

خلق نازیبایی هدف سازمان زیباسازی

خلق نازیبایی هدف سازمان زیباسازی

با توجه به پروژه گذر شهریار، شاید زمان آن باشد که سازمان زیباسازی و شهرداری به دنبال تغییر نگاه از زیباسازی به زیبایی‌سازی باشند.

مدیریت گرایی شهری به کاسب کارسالاری شهری

مدیریت گرایی شهری به کاسب کارسالاری شهری

نگاه کاسب کارسالاری سبب شده تا مسکن تولید شده نیز صرفاً به عنوان یک کالای دارای ارزش مبادله ای از مجرای بازار و به شکل خصوصی تولید شود.

صفحه اصلی
یادداشت
سحر سلخی

گذر از «گذر» جلوخان/ دعوت به مراسمِ تاب بر تَن زدن

اینستالیشن «گذر» اثر محسن رافعی چیدمانی تعاملی و مکان-ویژه است. اثری که به ابعاد سه متر و نیم در ده متر است که با لوله‌های داربست، پارچه کنفی و الوار چوبی ساخته شده و بر روی حوض محوطه ورودی ساختمان خانه هنرمندان ایران از سمت خیابان موسوی نصب شده است.

سوء تفاهمی به نام گردشگری مجازی
گردشگری
مهرنوش بسته‌نگار

سوء تفاهمی به نام گردشگری مجازی

گردشگری مجازی، اکوسیستم گردشگری را مخدوش کرده، تاثیرپذیری اجتماعی و فرهنگی جامعه مقصد، تبادل فرهنگی، تماس میان گردشگران و مردم محلی و … را نادیده می ‏گیرد.

عوامل درونی؛ مانعی برای رشد شورایاری‌ها
برنامه ریزی و مدیریت شهر
مرتضی همتی

عوامل درونی؛ مانعی برای رشد شورایاری‌ها

با ایجاد ساختاری یکپارچه که ارتباط میان شورایاری ‌محلات مختلف شهر را تامین می کند، می توان قدرت اثربخشی این نهاد در مواجهه با نهادهای بالادستی ارتقاء بخشد.

بافت فرسوده؛ تجمیع و تضادهای پنهان
شهر
علی یاسر جعفری

بافت فرسوده؛ تجمیع و تضادهای پنهان

اگر جمع سه واژه بافت فرسوده، تجمیع و منطق فایده گرایانه را جنگ جدید سرمایه بنامیم، حاصل آن بازتولید فرسودگی بافتها و متلاشی شدن اجتماعی و فرهنگی محلات است.

تهران محله ندارد
سازمان فضایی شهر
حمیده ابرقویی‌فرد

تهران محله ندارد

محله تبلور فضایی هویت و تفاوتهاست. تمایز عمومی و خصوصی در چارچوب محله تولیدکننده الگوی زندگی اجتماعی است. شهرهای ایرانی از آغاز دوره اسلامی بر اساس نظام محله‌ ای سامان‌ یافته و محلات جایگاه به رسمیت شناخته شدن نظم اجتماعی در قالب نظم فضایی بوده ‌اند. تلاش برای ایجاد جامعه منسجم محلی، برنامه ‌ریزی از طریق محله‌ ها، شهرگرایی خرد، دهکده شهری، تعمیق دموکراسی از طریق دولت محلی، شکل ‌گیری شهرهای جدید بر اساس محلات منطبق بر آرایش عناصر فیزیکی شهر در قالب خوشه‌ ها و…. همگی بر ضرورت و لزوم پرورش حس هم پیوندی محلی از طریق ایجاد مکانی برای گردهمایی مردم تاکید دارند که اثرات متعدد فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی متعددی را در شکل‌ گیری و مدیریت شهرها ایفاء می‌ کنند. بر اساس نظرسنجی انجام شده در سال 94 ساکنان مناطق بالای شهر تهران حس تعلق بیشتری نسبت به «محله» خود در مقایسه با ساکنان مناطق فقیرنشین و جنوبی داشته و از این رو میزان علاقه کمتری به ترک محله خود دارند. این در حالی است که میزان رضایت از تامین نیازهای ابتدایی از قبیل میزان آسایش صوتی، بهداشت و محیط زیست، کیفیت معابر، در ساکنان محلات جنوب شهر تهران کمتر است[1]. از سوی دیگر یافته ‌های پژوهش