بافت تاریخی شهرها، گنجینه های مادی و معنوی از سرگذشت شهرها هستند.
به دلیل مدیریت ناکارآمد، بخش بزرگی از بافت های تاریخی تحت عنوان بافت فرسوده، تخریب می‌شوند.

در الگوی مفهومی توسعه شهر مشهد، حرم به طور کامل از فضای شهری جدا شده، هیچ رابطه معناداری را با آن برقرار نمی کندو دچار تعارضات جدی معنایی و کالبدی شده است.

برنامه‌ریزی جداگانه و دوقطبی در مشهد موجب شده که ارتباط زائر با مجاور روز به روز کمتر شود و با حذف همبستگی اجتماعی، رابطه آنها به سمت رابطه صرف اقتصادی هدایت شود.

معضلات کلانشهر تهران فریاد کمبود امکانات شهرهای دیگر است که خود را به صورت هجوم به این شهر نشان داده است.
توسعه سایر شهرهای ایران، راهی برای حل معضلات تهران.

تخریب بافت‌های شهری پیرامون حرم‌های مطهر مانند شیراز و مشهد فضاهای مقصد زیارت نیستند و نمی توانند باعث افزایش مولفه مجعولی به نام ظرفیت زیارت شوند.