مداخلات در بستر رودخانه های فصلی تهران مانند رودخانه کن، بدون توجه به یکتا بودن این بسترها مانند یک فضای سبز انجام می پذیرد و برخی مداخلات قابل برگشت نیستند.

دیالکتیک همزمان فضا و انسان، موجب مالکیت و تعهد یک فضای کالبدی توسط گروههای اجتماعی می ‌شود و ضروری است معیارهای آن در پژوهش های فضای عمومی مورد توجه قرار گیرد.

در محدوده ارگ کریمخانی شیراز، حفظ پهنه به عنوان مرکز شهر و حمایت از زندگی روزمره ساکنین در کنار گردشگری گردشگران؛ نگاهی با هویت تر در کنار بهبود ارزشهای سایت است.

تغییر کیفیت آب رودخانه‌ های شهری در کنار کاهش کمیت آنها موجب تغییر مفهوم رودخانه، منظرشهری، سبک زندگی، سرزمین و مفهوم سکونت در حوزه پیرامونی آنها خواهد شد.