باید نهادهای تصمیم ساز به شکل شفاف بر مساله لزوم فهم بحران منابع آبی تا لزوم تغییر شیوه های کشاورزی، استقرار صنایع، منظره پردازی و بازیابی آب مصرفی تمرکز کنند.

با یک نگاه کل نگر که بتوان سه حوزه زیبایی شناسی، عملکرد و مسایل اکولوژی و بومی گرایی را در کنار یکدیگر بکار برد می توان اثرگذاری مطلوبی بر مخاطب داشت.

به نظر می رسد باید با توقف عاجل در مصرف منابع آبی اعم از زیرزمینی و جاری، تغییر الگوی کشاورزی و بازبینی محل استقرار صنایع و سکونت در زیست سرزمینی تجدیدنظر شود.