پایگاه تحلیلی - خبری نظرآنلاین

رسانه راهبردی - انتقادی پژوهشکده نظر

شرح اصلاحات در آیین‌نامه اجرایی جدید انتخابات شورایاری ها

شرح اصلاحات در آیین‌نامه اجرایی جدید انتخابات شورایاری ها

به گزارش نظرآنلاین، جلسۀ امروز شورای‌شهر برای تصویب آيين‌نامۀ جدید انتخابات شورایاری ها برگزار‌ شد و موضوعات اصلاحی توسط اعضا مورد بررسی قرارگرفت. در این جلسه تصمیم‌های زیر با رأی اعضا اتخاذ شد: افزایش سن رای دهندگان از ۱۵ سال به ۱۸ سال. حداقل سن ۲۲ سال و حداکثر ۷۵ سال برای انتخاب شوندگان. اضافه شدن اشتغال به اصل سکونت با داشتن جواز کسب معتبر پنج ساله برای داوطلبان عضویت در شورایاری ها . داشتن کارت پایان خدمت یا معافیت برای عضویت آقایان در انتخابات شورایاری ها. پیشنهادهای نداشتن سوء شهرت برای داوطلبان عضویت در شورایاری‌ها و حذف تبصره ۱ ماده ۵ مبنی بر امکان شرکت اعضای شوراياری در ادوار گذشته با شرط سواد خواندن و نوشتن رد شدند. لازم به ذکر است در پیشنهاد جدید، حداقل مدرک تحصیلی دیپلم لحاظ شده بود. اعضای دوره‌های قبلی نمایندگی شورایاری‌ها محدودیت مدرک تحصیلی نداشتند.

دره‌های تهران تحت تأثیر ذهنیت مدیران و ساکنین شهر در حال نابودی است

دره‌های تهران تحت تأثیر ذهنیت مدیران و ساکنین شهر در حال نابودی است

سید امیر منصوری در نشست «حذف یا حفاظت؟ رفتار مدیریت شهر با دره‌های تهران » در گالری نظرگاه: ساختار طبیعی شهر تهران و ارتفاعات آن دارای ارزش بسیار بالایی است. ساختاری که در دوره های طولانی زمین شناختی و به واسطه بقایای رسوبی بستر دریاها به وجود آمده و به عنوان یک نعمت بسیار ارزشمند به حساب می آید. آثار به جای مانده از این دوران، ساختار طبیعی برای تهران درست کرده است که در اولین مرحله بایستی درک شود. ساخت پروژه های مختلف زیرساختی غیر مرتبط و برش زدن خاک ارزشمند این نواحی، موجب شده تا آنچه به عنوان زیبایی از طبیعت قابل دریافت و برداشت بوده، به زیبایی جعلی تبدیل شود. چمن به عنوان سمبل زیبایی اروپایی که در دوره قاجار وارد ایران شد، جای خاک را گرفته است. بنابراین خاک‌ها برش می‌خورند چرا که از نظر مدیران و ساکنین تهران، زیبا به نظر نمی‌رسند. دره‌های تهران ، دارای ارزش بسیار زیادی است. دره‌هایی که نتیجه فعل و انفعالات طبیعی و دارای ارزش زیبایی شناسانه هستند. اما از آنجایی که کارکردهای اصلی آن در حال حاضر در ذهن مدیران و ساکنین شهرها زیر سؤال رفته است، به آن‌ها به شکل مناسبی نگاه نمی‌­شود. جایی که بایستی نمایشی از

چه نامی برای کوچه­‌ها باید برگزید؟

چه نامی برای کوچه­‌ها باید برگزید؟

هیچ اتفاق اجتماعی بزرگ بدون آنکه مردم از در خانه­‌هایشان بیرون بیایند، از محله‌­هایشان گذر کنند و پا در شاه‌راه‌­های بزرگ شهر بگذارند رخ نمی‌­دهد. این رخ­دادهای اجتماعی می‌­توانند شادی از یک پیروزی، یک تظاهرات، یک تحصن، واکنش به یک اتفاق یا هر چیز شبیه به این‌­ها باشد. همین دست اتفاقات مشترک اجتماعی اسباب آن می­‌شود که تنها کارآیی خیابان راه رسیدن به مقصد نباشد و مبدل به یک خاطرۀ جمعی ­شود که تمام باشندگان شهر با آن ارتباط پیدا می‌­کنند، با پیاده‌روهایش، چهارراه‌هایش و درختانش این حس ارتباط اهمیت حفظ خیابان و تلاش برای نگهداری ظاهرش با کمترین تغییرات غیرضروری را موجب می‌­شود زیرا به درستی خیابان بخشی از دارایی روحی و خاطرات جمعی مردمان یک شهر است که وظیفۀ شهرداری حفظ آن است. خیابان راهی که تنها راه نیست بلکه پرپیچ گذری است تنیده بر خاطرات جمعی. نام‌گذاریش شاید از هر اتفاق دیگری مهم‌تر باشد! آیا حاکمیت (در غالب شهرداری) حق نام­‌نهادن بر خیابان را دارد یا مردم و تاریخ؟! آیا تغییر نام خیابان‌ها از حقوق حاکمیت است یا مردم و رخ­دادها!؟   اگر قرار است برای خیابان­‌ها از نام رجل سیاسی استفاده کنیم این اصل را در تاریخ باید بپذیریم که مردان تاریخ سیاه یا سفید مطلق

فراخوان دیوارنگاری «یادمان قدس»

فراخوان دیوارنگاری «یادمان قدس»

سازمان زیباسازی تهران با همکاری اتحادیه بین‌المللی سازمان‌های غیردولتی مدافع فلسطین، فراخوان دیوارنگاری «یادمان قدس» را منتشر کرد.

درختانی که ندیدیم و هرگز نخواهیم دید

مشکلات تهران معاصر دامنۀ مختلفی از معضلات کالبدی و محیط‌زیستی تا اجتماعی و اقتصادی را دربرمی‌گیرد. برای نمونه سطح وسیع بافت‌های فرسوده و روند کاهشی جمعیت پذیری و مشکلات اجتماعی آن‌ها از یک سو و از سوی دیگر کیفیت نازل ساختمان‌ها، خطر زلزله و سختی خدمات‌رسانی از مسائل بزرگ تهران است. همچنین کمبود فضای سبز و باز، از هم گسیختگی شبکه‌های اکولوژیک شهر، ضعف عرصه‌های زندگی اجتماعی در بسیاری مناطق، تسلط خودروهای شخصی و ترافیک و آلودگی ناشی از آن بر شهر، ضعف زندگی پیاده، کمبود حداقل سرانه خدمات عمومی و غیره قسمت دیگری از این مشکلات است. در این میان، اجرای قانون جابه‌جایی پادگان‌ها که بخش‌های زیادی از سطح شهر تهران را در برگرفته‌اند، فرصتی استثنایی و غیرقابل بازگشت برای دستیابی به فضاهای باکیفیت و انسان محور را در اختیار مدیریت شهری قرار داده‌است. قانون جابجایی پادگان‌ها از عرصه‌های شهری، قانونی است که هدف از تصویب آن، استفاده از ظرفیت‌های این اراضی در توسعه خدمات شهری برای افزایش کیفیت زندگی شهرهای بزرگ بوده است. یکی از این پادگان‌ها، «پادگان جِی» در منطقه ۹ شهرداری تهران است. این منطقه با توجه به ریزدانگی و تراکم بالای ساختمان، با مشکل کمبود شدید فضاهای سبز و باز در سطح منطقه روبرو است.

درست وقتی که وقتش است
هنر معاصر
نظر آنلاین

درست وقتی که وقتش است

حالا که چند رویداد مجسمۀ شهری برگزار شده و کمیت را ارتقا داده‌، کاستی‌ها را شناخته‌ایم، وقت آن رسیده که به دنبال تعریف دقیق‌تری از کیفیت باشیم.

نقدی بر بسته‌های تشویقی ساخت‌وساز در بافت‌های فرسوده
شهر
بابک داریوش

نقدی بر بسته‌های تشویقی ساخت‌وساز در بافت‌های فرسوده

طرح بسته‌های تشویقی بافت فرسودۀ شهر تهران در بافت‌های واجد سه معیار ریزدانگی پلاک‌ها، ناپایداری سازه‌ای و عرض کم گذرها  به اجرا درآمده است. این بافت‌های شهری در مقطع زمانی خاص و بدون رعایت اصول سازه‌ای، معماری و شهرسازی شکل گرفته‌ و فاقد ارزش تاریخی هستند.  لذا ضرورتی برای حفظ و احیای آن در نظر گرفته نمی‌شود. پایین‌بودن کیفیت مسکن و عدم امکان حرکت آزادانۀ اتومبیل در این محدوده‌ها سبب شده تا ارزش مادی زمین و مسکن در این محدوده‌ها پایین باشد و افراد با پایگاه اجتماعی-اقتصادی پایین‌تر، تمایل به سکونت در این محدوده‌ها دارند. همین مسأله می‌تواند تبعات اجتماعی به دنبال داشته باشد. مشخص است که این مشکلات و مشکلات دیگری همچون عدم امکان ورود اتومبیل‌های امدادی در مواقع ضروری و ناپایداری و تاب‌آوری ضعیف این بافت‌ها، اقدامی عاجل طلب می‌کرده که منجر به ارائۀ بسته‌های تشویقی ساخت‌وساز در این محدوده‌ها شده است. اما با نگاهی نسبتاً عمیق به بسته‌های تشویقی که برای این نوع از بافت‌ها پیشنهادشده می‌توان ردپایی از رویکرد مهندسی به حل مسأله را مشاهده کرد. به این معنا که بافت فرسوده دقیقاً همانگونه بشود که بافت‌های عادی هست! در مروری بر این اقدام عاجل می‌توان مشاهده کرد، قبول کسری پارکینگ و تعدد درب سواره در

تهران برای کیست؟
برنامه ریزی و مدیریت شهر
نظر آنلاین

تهران برای کیست؟

شهر تهران، رفیقِ پولداران و دشمنِ‌ کسانی است که اندکی سهم از فضای تهران را می‌خواهند؛ ساکنانِ ماشین‌های پلاک شهرستان.