منظر طبیعی

به نظر می رسد باید با توقف عاجل در مصرف منابع آبی اعم از زیرزمینی و جاری، تغییر الگوی کشاورزی و بازبینی محل استقرار صنایع و سکونت در زیست سرزمینی تجدیدنظر شود.

پذیرش ورشکستگی آبی به جای انکار آن، تمرکز بر احیای منابع و سازگاری با شرایط موجود و داشتن برنامه های بلندمدت از جمله اقدامات ضروری برای مدیریت آب در شهرهاست.

در شیراز جهت رفع معضلات ترافیکی با اقدامات نادرست و احداث پل های متعدد زمینه تخریب منظر شهری را فراهم کرده و حال متوسل به تخریب منابع طبیعی پیرامون شده اند.

باید تغییر دیدگاه رایج و تک بعدی در رابطه با شناسایی و مدیریت ریسک مخاطرات طبیعی به سوی نگرش جامعه محور با توجه به جنبه های انسانی اثرگذار سوق یابد.

شهر، با حضور شهروندان است، که بار معنایی می یابد. اهمیت نقش شهروندان در طراحی و استفاده از فضاهای شهری بیان کننده ضرورت پژوهش حاضر است.

تا زمانی که به توده های گیاهی به صورت امری کلی نگریسته نشود، نمی توان دیدگاه های کلیشه ای نسبت به طرح کاشت گیاهان در فضاهای سبز شهری را تغییر داد.

با برنامه بلند مدت مشکل کم آبی نه تنها حل می شود بلکه با صدور دانش غنی در زمینه مدیریت آب در گذشته، علاوه بر ایجاد بازار کار، درآمدی هم نصیب ایران می شود.

در مناسب­ سازی بوستانهای شهری علاوه پرداختن به نیازهای فیزیکی لازم است به نیازهای روانی اقشار مختلف جامعه به خصوص ارتباط کودکان با طبیعت نیز پرداخته شود.

افرادی که پیگیر تصویب سیاست های کلان آبی کشور و انجام پروژه های انتقال آب میان حوزه ای هستند به خوبی آگاهند که حاصل این امر چه خساراتی بر جای خواهد گذاشت.