رخدادها عامل اصلی شکل ‌گیری و ثبت وقایع، خاطرات و هویت جمعی شهروندان هستند و با این نگاه تاثیرگذاری شهروندان در ساختن فضاهای شهری موثر خواهد بود.

برای منظر تهران نه کالبدی-خاطره ای بودن شرط لازم و کافی است و نه سرعت تغییر آن ها، بلکه با توجه به تغییرات گسترده، دید کل نگر و درک فهمی بین الاذهانی نیاز است.

اگر شهر را به مثابه بروز یک واقعیت اجتماعی تحت کالبد و فیزیک معرفی کنیم، نمی توان در نقشه های کارتوگرافی، واقعیت های اجتماعی مرتبط با فهم شهر را بازنمایی کرد.

تصور «استعاری» از آن جایی که خود مجددا واجد کل بودگی است قادر است تا انسان مدرن را از پاره-پاره کردن جهان پیرامون برهاند و شناخت محیط در قالب منظر را تسهیل کند.