تغییر گفتمان قدرت از محلی به مرکزی و مشروعیت یافتن بلدیه منجر به چرخش گفتمان حاکم در بازتولید فضاهای شهری از برساخت اجتماعی به سیاسی حکومت محور می گردد.

فضای دانشگاه تهران در دسترسی همگان نیست اما محل وقوع وقایع تهران در قرن اخیر بوده است. این پارادوکس ناشی از شیوه‌ مدیریت فضای دانشگاه با ماهیت عمومی آن است.

ایجاد پیوستگی بین اندک عناصر بازمانده منظر طبیعی تهران راهبردی برای احیای هویت شهر است که دستیابی به آن نیازمند بازنگری در قوانین در سطوح خرد و کلان است.