نمایشنامه «سرگذشت یک روزنامه‌نگار» در روزگار انقلاب مشروطه نوشته و اجرا شده و از تئاترهای موفق آن زمان بوده است. از این رو می‌توان پی برد که این نمایشنامه در نسبت با اجتماع و زمانۀ خود پدید آمده و به دنبال ارائه یک پاسخ معنادار به وضعیت روزگار خود است. مسئلۀ این پژوهش آن است که این اثر پرمخاطب چگونه به شرایط اجتماعی روزگار خود پاسخ داده و جهان‌بینی مخصوص خود را در واکنش به نظام طبقاتی دوران خود مطرح می‌سازد. با بررسی اجزای مختلف نمایشنامه در دو لایۀ توصیف و تشریح روشن می شود که این نمایشنامه کلیت یکپارچه‌ای را که افراد طبقۀ روشنفکر یا طبقۀ متوسط جدید به آن دست یافته‌اند روایت می‌کند. شخصیت‌های نمایش، خود نمایندگان طبقۀ مذکورند و در ساختارهای آگاهی خود به روزنامه می‌رسند و در این متن ساختار روزنامه کاویده می‌شود. در این بررسی روزنامه در کنار برخی از مفاهیم اصلی انقلاب مشروطه مانند آزادی قلم، مدافعۀ ظلم یا نهی از منکر قرار می‌گیرد. سپس کاستی‌های روزنامه و نقدهای آن هم به میان می‌آید اما سرانجام شخصیت‌های نمایشنامه در جهان‌نگری خود به رغم کاستی‌های روزنامه، به ویژه در جامعۀ ایران، نیکی‌های آن را بیشتر دانسته و روزنامه راه‌اندازی کرده و آن را توصیه می‌کنند.