تهران از کوچه‌هایش شروع می‌شود؛ نقدی بر روند پذیرش ثبت‌نام‌کنندگان شورایاری
انتخابات شورایاری تهران با چه هدفی انجام می‌شود؟ عملکرد ۲۰ سالۀ آن تا چه حد موفق بوده است؟ آیا برنامۀ کوتاه‌مدت و بلند‌مدت محلات تهران براساس پتانسیل هرکدام تدوین شده است؟ آیا قرار است با حضور شورایارها سازندگی اتفاق بیفتد یا تنها به مادۀ ۷ قانون اساسی عمل شده باشد؟ سیاست تمرکززدایی و استفاده از مشارکت شهروندان محله به مرحلۀ عمل رسیده یا همچنان شعار است؟ و هزاران سؤال دیگر در ارتباط با شورایاری محلات کلان‌شهر تهران می‌توان طرح کرد که بدون پاسخ است. پاسخ این سؤالات منوط به تصمیم‌گیری‌هایی است که به نظر می‌رسد در بخش سیاست‌گذاری، خیلی مورد توجه نبوده است؛ در این یادداشت تنها به شرایط لازم کاندیداها اشاره می‌شود. طبق مادۀ ۱۱ قانون شورایاری ها، شناسایی مشکلات مربوط به حمل‌و‌نقل، مسائل زیست‌محیطی، معابر و میادین، امکانات فرهنگی، امنیت شهری، بهینه‌سازی فضای زیست شهری، مسائل مربوط به زندگی شهری و... و ارائۀ طرح و پیشنهادات جهت حل مشکلات، از وظایف اصلی آنهاست. به نظر می‌رسد این حدود از وظایف، موضوع سهل‌الوصولی نیست که با جمع تعدادی از هم‌محله‌ای ها بتوان به آن دست یافت. هم‌محله‌ای‌هایی که بدون گذر از مراحل به اصطلاح تأیید صلاحیت توسط مراجع بالاتر نیز می‌توانند کنار هم در جمع‌های خودمانی‌شان راجع به این ...
