بنادر به طور سنتی مرکز فعالیت های تجاری، اجتماعی و فرهنگی شهرها بوده و رابطه مثبتی میان فعالیت ‌های بندری با شهرهای همجوار با آن برقرار بوده است. این ارتباط تقریباً تا دهه ۱۹۶۰ تداوم داشت و وابستگی شهر به بندر به واسطه ایجاد اشتغال محلی، گسترش فعالیت ‌های اقتصادی و تأمین مالیات برای مقامات شهری بیشتر بوده است.

اما رویکرد به سمت جهانی شدن اقتصاد کشورها از یک طرف و ظهور کانتینر و ورود فناوری ‌های نوین در حمل و نقل از طرف دیگر، رشد تجارت دریایی را افزایش داده و کشورها در پاسخگویی به تقاضای کالاهای وارده، فشار مضاعفی را برای توسعه بنادر و لنگرگاه‌ها و عقب راندن محیط شهر از حوزه پیرامونی خود داشته ‌اند. که نتیجه آن رشد محیط صنعتی در لبه‌های ساحلی شهر، به‌کارگیری ماشین‌الات و تجهیزات سرمایه‌بر در بنادر، کاهش اشتغال محلی، افزایش ترافیک بندری و آلودگی ‌های محیطی، کاهش وابستگی بندر به شهر همجوار خود و در نهایت «جدایی شهر از بندر» بوده است.

جدایی یادشده در بسیاری از شهرهای بندری دنیا از جمله بنادر کشور ما اتفاق افتاده و کاهش اشتغال، افزایش ترافیک در مسیرهای منتهی به بندر و آلودگی‌ های صوتی و … منجر به فاصله‌ گیری اجتماعی مردم، اصناف و کسبه و ساکنان پیرامونی بنادر در نیم قرن اخیر گردیده است. فرسودگی بافت جداره‌های بندری و تعطیلی واحدهای تجاری و صنفی (در برخی موارد بازارهای سنتی) منتهی به  بنادر بوشهر،  آبادان و بخش غازیان از محدوده بندر انزلی گویا واقعیت یاد شده بوده و عدم رونق شهری در آن محدوده‌ ها کاملا مشهود است. لیکن اقدامات اصلاحی متعددی در طی دهه ‌های اخیر توسط مقامات بندری و شهری و همچنین مهندسان و معماران در مناطق شهر-بندر انجام گرفته است که بارزترین و نمونه کلاسیک آن اصلاح «سازمان فضایی» بوده است.

مناطق شهر-بندر قلمروهای پیچیده ‌ای هستند که دارای ابعاد مهم اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی می ‌باشند. جایی که رقابت ذاتی میان شهر و بندر در مواجهه با منابع فضایی محدود نقش ایفا می ‌‌کند. بندر اگرچه از نظر ماهوی دارای عملکرد تجاری دارد اما در تعامل با شهر عملکردهای اجتماعی و فرهنگی و در برخی موارد زیست محیطی آن هویدا می ‌شود. برای برقراری توازن صحیح میان شهر و بندر باید به دنبال راه حل‌ هایی رفت که بتواند ترکیب عملکردی و فضایی خوبی را تضمین کرده و رونق اقتصادی را نه تنها به مقوله تلاقی شهر- بندر بازگرداند، بلکه کل قلمرو شهر بندری را احیا نماید. حفظ هویت معماری و بندری در طراحی محدوده بندری از جمله این راه کارهاست و «خانه بندر آنتورپ» نمونه ‌ای از اصلاح سازمان فضایی در شهر بندری آنتورپ از کشور بلژیک به شمار می ‌رود که دارای پیامدهای مثبت اقتصادی، فرهنگی و هویتی است.

به لحاظ معماری، این سازه به گونه ‌ای طراحی شده است که همخوانی با مرکز تاریخی ساختمان آتش نشانی داشته، نشانگر اِلمانی مهم از فعالیت شهر و یا بندر باشد و در عین حال رابطه بین دوسازه حفظ و برقرار گردد. خانه بندر آنتورپ سازه‌ای است که توسط معمار بزرگ خانم «زُها حدید» طراحی و بر بالای بنای قدیمی آتش نشانی بندر ساخته شده است. در طراحی خلاقانه ساختمان مذکور، علاوه بر حفظ بنای تاریخی و هویت ‌ساز بندر، از صنعت پر رونق الماس در آنتورپ الهام گرفته شده و نمای بیرونی شیشه ای چندوجهی ساختمان، تصویر دریا را انعکاس می ‌دهد. به بیان دقیق ‌تر، ساختمان مذکور هویت تاریخی بندر آنتورپ را با آینده‌ رو به پیشرفت این شهر پیوند داده است.

مقایسه ساختمان اداری بندر آنتورپ با ساختمان‌ های اداری جدیدالتاسیس در شهرهای بندری کشورمان نظیر بنادر انزلی، نوشهر، بوشهر آبادان و چابهار موید تفاوت‌های بسیار در بهره‌ گیری حداکثری از پتانسیل‌ ها و ظرفیت‌ های موجود در تلاقی شهر با بندر است. خلاقیت و نوآوری در تولید محتوی برای کارکرد اقتصادی و اجتماعی ذاتی «بَنا» و ایده پردازی در طراحی و ساخت سازه‌ و همچنین به کارگیری در مواد و مصالح برای نمایش سیمای بصری و فرم دهی به فضای تلاقی شهر – بندر، ضرورت دارد. چنین خلاقیت ‌هایی منجر به تقویت ارتباط بین شهر با بندر در فضای مدرن اقتصادی گردیده و جامعه شهری گریزان از محدوده بندری را به سمت دریا و شکوه فعالیت ‌های بندری جذب می ‌نماید.

شکل زیر نمای کلی از خانه بندر آنتورپ را نشان می‌ دهد که جهت آگاهی از ابعاد مهم کارکردی این سازه اداری بندری ملاحظه فیلم کوتاه آن برای علاقه‌ مندان پیشنهاد می‌ شود.