اعضای پانل:
- عباس فرخ زنوزی
- سیدامیر منصوری
- مهدی بزاززاده
رونق زندگی پیاده در شهر بیش از آن که محصول دستور باشد، برخاسته از جریان زندگی شهری است. برآورده‌نشدن انتظارات مدافعان زندگی پیاده از طرح‌های شهرداری تهران حتی در حد متوسط، در نشست « پیاده راه در بیراهه » که ۲۷ آذر در گالری نظرگاه مورد بحث قرار گرفت .
ارزیابی پروژه‌های میدان امام حسین، سی‌تیر و چند نمونۀ دیگر مهم‌ترین آسیب در عدم موفقیت آنها را دوری از فرآیند مشارکتی در تولید طرح و رویکرد اقتدارگرا و یکنواخت مدیریت شهری در تولید پروژه اعلام کرد. این امر موجب غلبۀ نگاه مدیریتی در تصمیم‌گیری و حذف نظر کارشناسی در فرآیند پروژه می‌شود.
به عنوان نمونه در طراحی پیاده‌راه ۱۷ شهریور، رویکرد اقتدارگرا منجر به تعریف پروژه و تغییر نظام عملکردی براساس سناریویی دستوری شد که بر طبق نظر طراح هدف انتقال بنگاه‌های فروش ماشین به جای دیگر و تبدیل محور به راستۀ عتیقه در شهر تهران را داشت.
طراح پروژه عدم موفقیت این پیاده راه را انجام نشدن تعهدات سایر بخش‌ها در روند تکمیل برنامه های پروژه اعلام کرد.
گفتگوهای حاضران اما رویکرد اقتدارگرا، مشارکت‌ناپذیری و مقابله با نیروهای موثر در ساخت شهر را علت عدم توفیق این پروژه می‌دانستند.
