کی چه کاره است؟

مجموعه شهرداری تهران با معاونت های نه گانه و سازمان های زیرمجموعه، در تئوری، کل یکپارچه ای به نظر می رسد که با تفکیک وظایف باید به خوبی بتواند تمام نیازهای شهر را مرتفع سازد. سازمان های زیباسازی، نوسازی و سازمان بوستان ها و فضای سبز به تنهایی برای ارتقای کیفیت زندگی، هویت و منظر شهر تهران کافی به نظر می رسد. هرچند این مجموعه روی کاغذ کارآمد است ولی در عمل به کلاف سردرگمی از پروژه های شهری تبدیل شده که هر سازمان زیرمجموعه شهرداری بدون در نظر گرفته حیطه مسئولیت ها و توانایی ها به آن چنگ می زند.

در حالی که سازمان پارک ها باید تمرکز و تخصص خود را بر کیفیت و کیمیت فضای سبز شهری منعطف کند، به ساخت بناها و معماری پارک مشغول شده است؛ سازمان نوسازی به جای نوسازی، پاتوق و درنگاه احداث می کند و زیباسازی به کلی رسالت و مبانی زیبایی شهر را فراموش کرده و به نتایج ناچیز و اغلب در تضاد با اهداف خود رضایت می دهد یا به مرمت و کارهای میراثی می رسد.

این آشفتگی نه تنها منجر به مخدوش شدن شفافیت و حدود وظایف و مسئولیت های سازمان ها و نهادها می شود، بلکه زیرساخت های شهر را به کلی تحت تاثیر قرار می دهد. تاثیراتی که به دلیل وسعت و پراکندگی ساخت و سازها و اقدامات غیراصولی، نا به جا و غیرفنی به راحتی قابل اصلاح نخواهد بود. تصمیماتی که مدیر غیرمتخصص می گیرد قابل رسیدگی نیست و چون چارچوب حدود وظایف قانونی جا به جا شده، مسئول آن نامشخص است.

نتیجه خلط وظایف، شهری است آشفته که نه ساختار و منظر زیبایی دارد، نه بافت فرسوده آن نوسازی شده و نه بناهای تاریخی آن مرمت شده است؛ فضای سبز آن آفت زده شده و رو به زوال است. به نظر می رسد مجموعه شهرداری به جای حل مسائل شهری، سرگردان به دنبال تعریف پروژه هایی برای هزینه کرد بودجه های تعریف شده و ساخت رزومه ای پر زرق و برق است.