باغ کوهنوردی در بازمانده های منظر پساصنعتی دویسبورگ نورد1
آیا مناظر پسا صنعتی پس از اتمام فعالیت های صنعتی محکوم به نابودی هستند؟ ساکنان بومی مناظر پساصنعتی در این میان در کجا ایستاده اند؟ چگونه هدف‌گذاری و اجرای صحیح جایگزین اقتصادی، میتواند در پایداری اقتصادی و اجتماعی مناظر پساصنعتی نقشی حایز اهمیت ایفا نماید؟
امروزه با توجه به گسترش فعالیت های صنعتی در کشورهای در حال توسعه، احیای مناظر پسا صنعتی و بازگردان زندگی جاری پس از اتمام حیات فعالیت صنعتی به یکی از الویت های برنامه ریزی شهری در سطح جهانی تبدیل شده است. فعالیت های صنعتی به عنوان کاربری های موقت، با تغییر منظر محیط پیرامونی و از بین بردن فرم طبیعی زمین و بافت موجود یکی از عوامل مهم تهدید کننده در تضعیف پایداری شهری به حساب می آیند.
در دوران شکوفایی اقتصادی صنایع و بهره برداری حداکثری منابع، به منظور بهینه سازی و کاهش هزینه های تردد و ارتقای خدمات به شاغلین ذیربط، غالبا در محیط های پیرامونی این مراکز (به ویژه در حوزه استخراج معدن) شهرک های اقماری به منظور اسکان موقت کارکنان و کارمندان فعال در این حوزه احداث می شود که با گذشت زمان و طولانی شدن پروژه های صنعتی و حضور خانواده های کارکنان، این شهرک ها تدریجا تبدیل به بافت های شهری می گردند.
با رکود و یا اتمام فعالیت های صنعتی به تدریج خانوارها و ساکنین بومی که غالبا معاش خود را وابسته به این صنعت هستند، با مشکلات جدی معیشتی و اقتصادی رو به رو می گردندکه این امر مهاجرت اجباری آنان را به منظور یافتن شغل و امرار معاش به سایر شهرها به ویژه روستاها شهرهای مجاور در پی خواهد داشت.
با خالی شدن بافت محلی، “شهر” به اصطلاح به “شهر ارواح” تبدیل می گردد، که این امر نه تنها موجب ناپایداری بیشتر در حوزه اقتصاد بومی می گردد، بلکه فروپاشی اجتماعی و پیامدهای زیادی را برای افراد و گروهای های اجتماعی گوناگون مشتمل بر مهاجران، جوامع مهاجر پذیر و همچنین بازماندگان در شهرهای پسا صنعتی در پی خواهد داشت.
اگرچه غالبا احیای محیط زیست مناظر پساصنعتی مورد توجه واقع می شود، یافتن راه حلی هایی برای توانبخشی بلند مدت در حوزه اقتصادی به منظور تامین معاش مردم محلی، حفظ جمعیت بومی در بافت شهری و یکپارچگی اجتماعی بسیار ضروری است.
به عنوان نمونه می توان از “پروژه باغ کوهنوردی در پارک منظره دویسبورگ نورد” نام برد که با استفاده مجدد خلاقانه از عناصر زیرساخت صنعتی، توانسته است در جایگزین سازی فعالیت اقتصادی به ویژه برای جمعیت های وابسته محلی موفق عمل نماید. این باغ کوهنوردی در محل بنای قدیمی کارخانه آهن و با استفاده از درجات مختلف شیب دیوارها و برج های موجود، توانسته منظر پساصنعتی متفاوتی را برای کوهنوردان و ورزشکاران ایجاد نماید.
این مسیرهای صعود در سنگرهای ذخیره دارای 530 متر طول می باشد و و کوهنوردان هنگامی که بر روی قله قرار می گیرند؛ می توانید از مناظر مناطق اطراف لذت ببرید. این پروژه اگرچه بسیار ساده به نظر می رسد، اما با بهره گیری صحیح از پتانسیل های موجود محل و نیازهای کاربران به یکی از مراکز اصلی تمرینی برای آماده شدن برای تورهای سفر به آلپ تبدیل شده است، که این امررونق اقتصادی بافت شهری مجاور را نیز در پی داشته است.
تمرکز بر استفاده مجدد از بناها و فضاهای موجود و حفظ زندگی جاری روزانه در بافت شهری پس از اتمام فعالیت صنعتی، به عنوان یک پیشرفت مثبت و به بهره گیری از پتانسیلهای منظرین موجود توانسته است به توسعه پایدار این منطقه کمک شایانی نماید. شناخت صحیح فرصت های هدف گذاری جایگزین با توجه به زیرساخت های موجود در مناظر پسا صنعتی و شناخت نیازهای مخاطبین و کاربران، نه تنها میتواند فضای متروک و مطرود صنعتی را به فضایی پویا تبدیل نماید، بلکه می تواند رونق چرخه اقتصادی محلی و متعاقبا پایداری اجتماعی ساکنین بومی را به همراه بیاورد.
پی نوشت
- Duisburg-Nord Landscape Park, Duisburg, Germany
