فراگیری و سرعت انتقال اطلاعات و نظرات در شبکه‌های مجازی، آنچنان ارتباط‌ های قوی و متناوبی را میان اعضای جامعه به وجود آورده که هرگز در تاریخ زندگی انسان سابقه نداشته است. قدرت اجتماعی ناشی از افزایش و تقویت ارتباط افراد جامعه روز به روز بیشتر احساس می‌شود. زمانی آزادی بیان هدف مهم کنش‌گران اجتماعی بود تا به مدد آن دردهای جامعه بازگو و دربارۀ آن‌ها چاره‌اندیشی شود. سیاست‌ اصلی قدرت‌های استبدادی نیز محدودکردن آزادی بیان با وضع قوانین محدودکننده یا تفسیرهای تنگ از قوانین مصوب بود.

امروز دیگر هیچ قدرتی توان ایجاد محدودیت در مسیر دسترسی به اطلاعات را ندارد. شبکه‌های اجتماعی در دنیای مجازی نوعی از روابط اجتماعی را پدید آورده‌اند که جلوتر از قدرت حرکت می‌کند. قدرت‌ها طبعاً در شرایط جدید تلاش می‌کنند موج‌سواری کنند و با حضور در شبکه‌های اجتماعی آن‌ها را تحت تأثیر خود قرار دهند.
از سویی دیگر حضور همۀ اقشار جامعه در شبکه‌های مجازی در مواجهه با مسائل پیچیدۀ اجتماعی و تخصصی، به نوعی سطحی‌نگری نیز دامن می‌زند. رویکرد حضور قدرت در شبکۀ اجتماعی و بهره‌برداری از آن برای تبلیغ با استفاده از سطحی‌نگری در مسائل کارشناسی، آفتی است که از شرایط جدید اجتماعی و تغییر نحوۀ گردش اطلاعات ناشی شده است.
تبلیغ بیش از حد در مسائل خرد اجتماعی و شهری و تشکیل کمپین‌های روبنایی در حمایت از و یا مخالفت با مسائلی که در زمرۀ مسائل فرعی به شمار می‌آیند، فرصت دستکاری افکار عمومی را به قدرت می‌دهد تا اذهان جامعه را از توجه به مسائل بنیادی باز دارد.
به این ترتیب شبکه‌های مجازی در عین توانمندی‌های انحصاری، در توسعۀ ارتباط‌های اجتماعی، ممکن است به ابزاری برای منحرف‌کردن افکار عمومی از مسائل اصلی و زیربنایی باشند.