رویای بازآفرینی زمانی محقق می‌شود که هم‌زمان با نظریه‌پردازی وارد اقدام شود. نوسازی شهری با توجه به وابستگی‌هایش به زمینه‌های اجتماعی و اقتصادی جریانی سیال است که توقف برای تنظیم مدل نظری برای آن قابل دفاع نیست بلکه مسیر نهایی نوسازی باید در صحنۀ عمل و متناسب با زمینه پیدا شود.
اقدامات در حوزۀ عمل نوسازی، باید در جهت تحقق هدف اصلی آن یعنی حفظ ایمنی صورت گیرد. دراین برداشت ریزدانگی و عرض کم معابر شرط فوری برای بافت فرسوده نخواهد بود. لذا در برنامه‌ریزی نوسازی در مناطق زلزله‌خیز، باید تنها به بافت‌های ناپایدار اندیشید و بازده سازمان‌ها را نسبت به صورت واقعی مسئله ارزیابی کرد.