• آرشیو
  • نویسندگان
جمعه 14 بهمن 1401
نظرآنلاین
پایگاه خبری - تحلیلی پژوهشکده نظر
  • صفحه اصلی
  • هنر
    • باستان شناسی
    • مدرنیته و هنر مدرن
    • نقد هنر
    • نقوش و تزئینات
    • نگارگری
    • هنر باستان
    • هنر معاصر
  • منظر
    • منظر شهری
    • سازمان فضایی شهر
    • باغ
    • مبانی نظری منظر
    • منظر طبیعی
    • منظر و جامعه
    • منظر راه
  • معماری
    • مسکن
    • مبانی نظری معماری
    • معماری معاصر
    • معماران
  • شهر
    • برنامه ریزی و مدیریت شهر
    • مبانی شهر
    • نوسازی شهری
    • مرمت شهری
  • محیط
    • مدیریت آب
  • گردشگری
  • نظرگاه
  • تماس با ما
بدون نتیجه
مشاهده تمام نتایج
  • ورود
نظرآنلاین
  • صفحه اصلی
  • هنر
    • باستان شناسی
    • مدرنیته و هنر مدرن
    • نقد هنر
    • نقوش و تزئینات
    • نگارگری
    • هنر باستان
    • هنر معاصر
  • منظر
    • منظر شهری
    • سازمان فضایی شهر
    • باغ
    • مبانی نظری منظر
    • منظر طبیعی
    • منظر و جامعه
    • منظر راه
  • معماری
    • مسکن
    • مبانی نظری معماری
    • معماری معاصر
    • معماران
  • شهر
    • برنامه ریزی و مدیریت شهر
    • مبانی شهر
    • نوسازی شهری
    • مرمت شهری
  • محیط
    • مدیریت آب
  • گردشگری
  • نظرگاه
  • تماس با ما
بدون نتیجه
مشاهده تمام نتایج
نظرآنلاین
بدون نتیجه
مشاهده تمام نتایج
صفحه اصلی منظر منظر شهری

منظر سوگ، بی عاری اجتماعی

هانی ارجمندی نویسنده: هانی ارجمندی
جمعه 8 بهمن 1400
در منظر شهری, منظر
A A
0

منظر سوگ، انفرادی یا اجتماعی

امروزه از فعالیت های پر اهمیت شهرداری ها در شهرهای ایران، ابراز مناسبت های سوگواری و تبیین آن در منظر شهری و اصطلاحا سیاهی زنی در مقیاس شهرها است. این مساله از این نظر مورد بررسی قرار گرفته است که فعالیتی مردمی را به فعالیتی از بالا به پایین تبدیل کرده که در پی خود امکان های ابراز سوگ را برای مردم محدود ساخته است.

افزایش مشکلات معیشتی، پایدار نبودن حضور در یک فضا جهت مسکن (محله، مجتمع و …) و تقلیل حس تعلق به مکان باعث کاهش نیاز به ارتباط و تعاملات اجتماعی شده است. خود محوری و البته افزایش حس بی اعتنایی به دیگران با این پیش فرض که «گلیم خود را تنها از آب بیرون بکشیم» از دلایلی است که «جامعه» را تبدیل به «افراد» کرده است.

بیشتر بخوانید - Read More

راه، شریان حیات یا ابزار مداخله؟

باغ کوهنوردی

این موضوع در بسیاری از مواقع البته مورد توجه قرار گرفته است (نیاز به حریم شخصی در فضاهای مسکونی، تفاوت های فرهنگی و اجتماعی میان همسایگان و … ) اما زمانی که سوگ سر می زند، نیاز به همدلی در میان افراد جنس دیگری می گیرد.

در محلات، زمانی که فردی در سوگ می نشست و با سیاهی زنی اعلام می شد که سوگوار است، این موضوع هم زمان بود با حضور، همدلی، کمک و رسیدگی به بازماندگان تا مسئولیت اجتماعی و انسانی خود را انجام دهند. امروزه اما این موضوع رنگ دیگری به خود گرفته است. وجود سیاهی های عمده در منظر شهری چشم ها را گویی به این رنگ عادت داده و دیگر نقش اعلانی خود را از دست داده است. بنرهای تسلیت، حجله های جوانان و … که پیشتر خلاصه تر اما موثر تر بود امروزه اما گسترده تر و البته کم کاربرد تر شدهاست.

در روزگاری که همسایگان دیوار به دیوار در یک مجتمع مسکونی که در سلام دادن به یکدیگر دچار تردید هستند، در سوگ همسایه ها بعید است که حضور پیدا کنند. آن همدلی، کمک و یکرنگی در میان جامعه محله ای امروزه نه تنها  فراموش شده که جای خود را به تنهایی، انفعال و تظاهر به کم اهمیتی داده است. یعنی نه تنها آن تلنگر ایجاد نمی شود که گاهی اعتراض برای وجود سیاهی بر جداره ها خود دلیلی برای چنین فاصله فرهنگی ای است که از حدود سی سال گذشته تا به امروز تدریجا رخ داده است.

از میان رفتن حس تعلق محله ای تاثیر شگرفی بر بی عاری اجتماعی گذاشته است. البته اخلالی که شهرداری یک مفهوم شهروندی را (سیاهی زنی های مذهبی) به عنوان یک عملکرد دولتی بازتاب می دهند می تواند موثر باشد بر اینکه عادت کردن چشم بر این رنگ که حساسیت ما را بر رنگی که مصداق عزا و تألم هم‌محله ای و همسایه ما بوده است را ایجاد نماید. آدرس دهی، اعلام نیاز بر همدلی معنوی و گاهی مادی، اعلان محلی و .. همگی امکاناتی هستند که سیاهی ها به افراد یک جامعه می دهد.

اما قبل از آن ایجاد بستری برای شناخت، ایجاد احساس نیاز برای برقراری ارتباط با همسایگان، ایجاد امکان برای حضور طولانی مدت در یک منطقه مسکونی و همچنین افزایش احساس و رفتارهای جمعی در جامعه «افراد» را به «جامعه» بدل می کند که  البته این مساله ای است که این روزها کمتر به چشم می خورد. البته برخورد افراطی برخی از افراد خصوصا در شهرهای کوچک تر در اعلام سوگ نیز موضوعی است که جداگانه باید به آن پرداخته شود.

منظر سوگ، بی عاری اجتماعی
منبع: ایرنا
برچسب ها: بی عاری اجتماعیسوگمنظر سوگهمدلی اجتماعی
نوشته قبلی

تهدیدهای پیش روی امروز، فرصت های از دست رفته دیروز

نوشته بعدی

«زشتی» های یک شهر بخشی از منظرِ شهر

هانی ارجمندی

هانی ارجمندی

مطالب مرتبط - Related Post

راه، شریان حیات یا ابزار مداخله؟

راه، شریان حیات یا ابزار مداخله؟

دوشنبه 25 مهر 1401
باغ کوهنوردی در بازمانده های منظر پساصنعتی دویسبورگ نورد1

باغ کوهنوردی

شنبه 23 مهر 1401

نقش “تعریف از فضا” بر تحلیل “نحو فضا”

بازنمایی منظر خوزستان در آرشیو شرکت نفت بریتانیا

منظر: «امرِ گشوده»

نقد نظام مدیریت ساخت‌وساز شهری تهران (3)

نوشته بعدی
«زشتی» های یک شهرْ بخشی از منظرِ شهر

«زشتی» های یک شهر بخشی از منظرِ شهر

منظر بارانی؛ نگاهی به منظر شهر اهواز پس از باران

منظر بارانی؛ نگاهی به منظر شهر اهواز پس از باران

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

نظرآنلاین

کپی رایت 1397-1400؛ کلیه حقوق این وب سایت متعلق به پژوهشکده نظر است.

Navigate Site

  • پژوهشکده نظر
  • باغ نظر
  • منظر
  • هنر و تمدن شرق
  • گردشگری و فرهنگ

Follow Us

بدون نتیجه
مشاهده تمام نتایج
  • صفحه اصلی
  • هنر
    • باستان شناسی
    • مدرنیته و هنر مدرن
    • نقد هنر
    • نقوش و تزئینات
    • نگارگری
    • هنر باستان
    • هنر معاصر
  • منظر
    • منظر شهری
    • سازمان فضایی شهر
    • باغ
    • مبانی نظری منظر
    • منظر طبیعی
    • منظر و جامعه
    • منظر راه
  • معماری
    • مسکن
    • مبانی نظری معماری
    • معماری معاصر
    • معماران
  • شهر
    • برنامه ریزی و مدیریت شهر
    • مبانی شهر
    • نوسازی شهری
    • مرمت شهری
  • محیط
    • مدیریت آب
  • گردشگری
  • نظرگاه
  • تماس با ما

کپی رایت 1397-1400؛ کلیه حقوق این وب سایت متعلق به پژوهشکده نظر است.

خوش آمدید!

وارد ناحیه کاربری خود شوید

رمز عبور را فراموش کرده اید؟

رمز عبور خود را بازیابی کنید

لطفا نام کاربری یا آدرس ایمیل خود را برای بازنشانی رمز عبور خود وارد کنید.

ورود به سیستم