هنر ساسانی معرف یک تجدد و احیای ناگهانی نیست، بلکه خود معجونی است از هنر ایران که متجاوز از هزار سال بر آن گذشته و در این دوره به اوج بالندگی و تعالی خود رسیده. بنابراین تکرار نقش های کهن در هنر ساسانی امری عادی بوده و نمی توان آن را اتفاقی تلقی نمود.

بر بدنه گلدانی نقره ای، دو بز کوهی به طور قرینه در طرفین درختی نقر گردیده اند. (نگاره شماره ۱) این نگاره یادآور نقش های کهن ایران باستان می باشد که حیوانات واقعی یا افسانه ای به شکل قرینه در دو سوی درخت زندگی نموده شده اند. همچنین نقش شکار حیوانات توسط شیر که در هنر هخامنشی نقشی مرسوم و شناخته شده است، در هنر ساسانی نیز متجلی می شود. (نگاره شماره ۲)

نگاره ۱ : گلدان ساسانی با نقش دو بز به حالت قرینه در طرفین درختی که احتمالاً درخت زندگی است

نگاره ۲ : نقش میان بشقاب ساسانی : نقش شیر در حال شکار غزال

مهمترین نشان های ویژه شهریاری در زمان ساسانیان عبارت بودند از: افسر شهریاری و زیورهای خاص به ویژه نوار ها و گردنبندی از مروارید درشت؛ همه این نشانه ها جنبه سمبلیک بغرنجی داشتند که با آئین زرتشت در ارتباط بود. ساسانیان بر این باور بودند که نشانه‌های شهریاری همانند فرّه ایزدی، از طرف ایزدان بزرگ به شاهان اهداء می شود، که موضوع بسیاری از نقش برجسته های صخره ای در آن دوران به این مسائل و تجسم آن ها اختصاص یافته است. گردنبند شاهان ساسانی در قرن ۶ و۷ میلادی به صورت دو رشته مروارید، که در وسط آن سه گوهر درشت و ارزشمند قرار دارد، نموده شده است، که می توانیم آن را در سکه های قباد دوم (شیرویه)، اردشیر سوم و یزدگرد سوم به وضوح ببینیم.

در موزه آرمیتاژ بشقاب نقره ای زراندودی وجود دارد که بسیار جالب توجه و قابل بررسی است. (نگاره شماره ۳) این ظرف با نقوش گل و گیاه و پرندگان مزیّن شده و در مرکز آن خروسی که دُم آن به شکل اغراق آمیز و سبک نقش شده، دیده می شود. این پرنده نوار و گردنبندی شاهی که مزین به سه گوهر درشت می باشد به منقار گرفته. مسلماً این نگاره را باید در گروه نقاشی مذهبی قرار داده و بررسی نمائیم. در آئین زرتشت خروس مظهر ایزد سروش می باشد که با شنیدن بانگ او در سحرگاه، دیوان می‌گریزند و زندگی آغاز می شود. در اینجا نیز اهدای یکی از نشان های رسمی شهریاری را توسط ایزدان می توانیم ببینیم.
در نگاره شماره ۴ نقش سکه اردشیر سوم در حالی که گردنبند مزین به سه دانه مروارید درشت را بر گردن دارد، برای مقایسه معرفی می کنیم. هنر ایران دوره ساسانی حاوی نمونه های بسیاری از جانوران، پرندگان و گل ها و رستنی‌هایی است که مظاهر ایزدان به شمار می روند. مرغ شاهین با بال های گسترده، مظهر و نشانه ایزد بهرام (ورثرغن) می باشد. بهرام در زمان ساسانیان ایزد فتح و پیروزی و ایزد آذر محسوب می گردید. بنابر این ظروف نقره ی ساسانی که با نقش شاهین مزین شده را باید در ارتباط با ایزد بهرام دانسته و آن را در گروه نقوش مذهبی قرار دهیم. (نگاره شماره ۵)

نخستین بار بهرام دوم (۲۹۲-۲۷۵ م) بر افسر شهریاری خود بال های گسترده شاهین (وراغن) را به اهتزاز درآورد. این بال ها زینت بخش افسر شهریاری فرمانروایان ساسانی به شرح زیر می باشد:

۱-بهرام دوم ۲-هروز دوم ۳-پیروز اول ۴-خسرو دوم ۵-اردشیر سوم ۶-پوراندخت ۷-هرمز پنجم ۸-خسرو سوم ۹-خسرو چهارم ۱۰-یزدگرد سوم

در نگاره شماره ۶، سکه خسرو سوم بال های شاهین که بر فراز اورنگ شاهی قرارگرفته به خوبی دیده می شود.

سمت راست، نگاره ۳ : بشقاب ساسانی با نقش خروس مظهر ایزد سروش که گردنبند شاهی را بر منقار دارد
سمت چپ، نگاره ۴ : سکه اردشیر (۶۲۸-۶۲۹ میلادی) با گردنبند شهریاری و گوهرهای سه گانه

سمت راست، نگاره ۵ : بشقاب نقره ای ساسانی با نقش شاهین مظهر ایزد بهرام
سمت چپ، نگاره ۶ : سکه خسرو سوم با نقش بال های شاهین بر فراز اورنگ شاهی

زیر نویس:
۱-گلدان ساسانی با نقش دو بز به حالت قرینه در طرفین درختی که احتمالاً درخت زندگی است.
۲- نقش میان بشقاب ساسانی. نقش شیر در حال شکار غزال.
۳-بشقاب ساسانی با نقش خروس، مظهر ایزد سروش که گردنبند شاهی را به منقار دارد.
۴-سکه اردشیر (۶۲۹-۶۲۸ میلادی) با گردنبند شهریاری و گوهر های سه‌گانه.
۵-بشقاب نقره ای ساسانی با نقش شاهین، مظهر ایزد بهرام.
۶- سکه خسرو دوم با نقش بال های شاهین بر فراز اورنگ شاهی.