طراحی محیط و منظر حوزۀ گسترده‌‌ای از رشته‌های علمی وابسته را در برگرفته و بر همین اساس، معماران منظر می‌بایست در تکنیک‌ها و روش‌های مختلف تخصصی آموزش بینند. در این راستا طراح منظر می‌تواند با کاربست تحلیل‌ها و تحقیقات میان‌رشته‌ای راه را برای یافتن بهترین طرح پاسخگو هموار نموده و در این میان همواره مسئلۀ خلاقیت را در نظر داشته باشد. ایشان همچنین باید از ابزارهای گوناگون جهت کنترل عوامل تأثیر‌گذار بر فرایند طراحی استفاده کنند. در این میان به‌کارگیری شیوه‌های گرافیکی و دیاگرام‌های تحلیلی چه با استفاده از ابزارهای ترسیمی و چه مدل‌های رایانه‌ای می‌تواند طراح محیط را در کاربست عوامل اساسی طرح، یاری رساند.
علاوه بر درنظرداشتن تمام عوامل مورد نیاز در روند طراحی منظر برنامه‌های دانشگاهی نیز می‌بایست به اندازۀ کافی انعطاف‌پذیر بوده تا بتوانند به خوبی علوم طبیعی را با ویژگی خلاقانۀ این حرفه ترکیب نمایند. در این راستا، می‌بایست دیالوگی بین تمامی رشته‌های علمی وابسته و نهادهای تصمیم‌گیرنده و از سوی دیگر خلاقیت طراح منظر صورت گیرد. بر همین اساس باید پروژه‌های طراحی محیط و منظر شامل دیاگرام‌ها و کارهای گرافیکی‌ای باشد که دانشجویان معماری منظر در عین داشتن روش‌های خلاق خود، در راستای ارائۀ طرح نهایی از آن بهره گیرند. هنگامی که دانش کافی در مورد علوم طبیعی مانند علم خاک‌شناسی، گیاه‌شناسی، بوم‌شناسی و سایر علوم وابسته به این امر افزوده می‌شود، دانشجویان طراحی محیط و منظر قادر خواهند بود تا با دید اجرایی به فرایند طراحی محیط بنگرند.
بر این اساس دانشکده‌هایی که در آنها حرفۀ طراحی محیط و منظر تدریس می‌شود، باید تعادلی بین راهکارهای ارائه‌شده توسط برنامه‌ریزی محیط و منظر و خلاقیت‌های موجود در فرایند آفرینش اثر معماری ایجاد نمایند تا ضمن آنکه فراگیران در محیطی خلاق به آفرینش هنری خود ادامه می‌دهند، ملزومات اجرایی طراحی محیط را توسط لایه‌ها و یا دیاگرام‌های برنامه مدنظر قرار دهند.
بسیاری از صاحب‌نظران طراحی محیط، معماری منظر امروز را عکس‌العملی نسبت به مسائل فضائی مدرن و یافتن راه‌حل‌هایی برای مسائل و مشکلات محیطی می‌دانند. بر همین اساس است که اضافه‌نمودن راهکارهای دانش امروزی به فرایند خلاقانۀ طراحی به عنوان اصلی‌ترین هدف معماری منظر مدرن تلقی می‌شود. در این راستا طراحی محیط و منظر می‌تواند راهگشای مشکلات جامعۀ مدرن باشد. بر این اساس پیشنهادات زیر جهت بهبود امر آموزش طراحی محیط ارائه شده که کاربست آنها در آموزش طراحی محیط ضروری است:
* دانش عمومی رشته‌های علمی وابسته به طراحی محیط و منظر (علوم طبیعی و هنر) و متدهای پایه در طراحی منظر می‌بایست در سطوح کارشناسی مورد مطالعه قرار گیرند.
* طراحی منظر و روش‌های برنامه‌ریزی به برنامۀ اواخر دورۀ کارشناسی اضافه شده و تا سال اول مقطع کارشناسی ارشد به طول انجامد.
* در اواخر دورۀ کارشناسی ارشد می‌بایست با کمک اساتید با تجربه، تمرین عملی از میان پروژه‌های واقعی صورت پذیرد.
* پس از دورۀ کارشناسی ارشد، معماران منظر به مدت دو سال، دورۀ تخصصی خود را در این رشته ادامه دهند (مانند طرح دانشکده‌های پزشکی).
منبع خبر: http://www.bagh-sj.com/article_53.html
